بررسی تحمل فیزیولوژیک ژنوتیپهای گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) به تنش شوری در مرحله جوانهزنی و رشد گیاهچه

در این مطالعه اثرات فیزیولوژیک تنش شوری بر دو رقم گلرنگ مورد بررسی قرار گرفت. ژنوتیپ های مورد بررسی شامل KW۱۳ و IL۱۱۱ بودند و سطوح شوری ((NaCl صفر، ۴، ۶، ۸، ۱۰ و ۱۲ دسی زیمنس بر متر اعمال گردید. این آزمایش به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی در سال ۱۳۸۸ در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر اجرا گردید. صفات درصد جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزنتر گیاهچه، تجمع مالون دی آلدهید، کاتالاز و پراکسیداز اندازه گیری شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که برای صفات مختلف اثرات رقم، شوری و اثرات متقابل معنیدار شدند. طبق نتایج درصد جوانهزنی، طول ریشهچه، طول ساقهچه و وزنتر گیاهچه با افزایش سطوح شوری کاهش یافتند. درصد جوانهزنی ژنوتیپ KW۱۳ در شوریهای ۱۰ و ۱۲ دسی زمینس بر متر واکنش نشان داد در حالی که، درصد جوانهزنی ژنوتیپ IL۱۱۱ از سطح شوری ۶ دسی زیمنس بر متر کاهش یافت. افزایش سطوح تنش شوری منجر به افزایش تجمع مالون دی آلدهید، فعالیت پراکسیداز و کاتالاز در ژنوتیپهای مورد بررسی گردید. ژنوتیپ KW۱۳ به دلیل برتری شاخص هایی نظیر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت به عنوان ژنوتیپی متحمل به شوری جهت بررسیهای تکمیلی معرفی میگردد.

کلیدواژه ها:

تنش شوری ، گلرنگ ، مالون دی آلدهید ، کاتالاز ، پروکسیداز