مقایسه اثربخشی آموزش آرامسازی عضلانی بر کاهش خشم و کنترل قندخون در بیماران دیابتی نوع یک ودو

مقدمه  هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش آرامسازی عضلانی بر کنترل قند خون و کاهش خشم در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۲ است. روش کار این مطالعه مورد شاهدی در سال ۱۳۹۱در شهر ساری انجام شد. جامعه آماری، بیماران دیابتی عضو انجمن دیابت طبرستان شهر ساری بودند. ۲۰ نفر از بیماران دیابتی نوع یک و ۲۰ نفر از بیماران دیابتی نوع دو ، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه ۱۰ نفره کنترل ۱و ۲ و آزمایش ۱ و ۲ قرار گرفتند . برای پیش آزمون نمرات پرسشنامه خشم اسپیلبرگر۲، آزمایش Hba۱c ۶ ماهه اخیر این بیماران ثبت شد. پس از آن گروه های آزمایش به صورت جداگانه در یک دوره آموزش آرامسازی عضلانی که طی ۶ جلسه ۵/۱ ساعته هفتگی و به صورت گروهی برگزار شد، شرکت کردند. ۳ ماه بعد از آغاز آموزش بیماران به پرسشنامه خشم اسپیلبرگر پاسخ دادند و آزمایش خون در مورد هر چهار گروه کنترل و آزمایش اجرا شد.برای تحلیل داده ها، از آمار توصیفی، آزمون لوین، تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج  پس از آموزش ، میانگین قند خون و خشم در هر دو گروه بیماران دیابتی تحت آموزش به طور معنی داری کاهش یافته بود (۰۵/۰p=)  ولی بین بیماران دیابتی نوع یک و دو از نظر اثربخشی آرامسازی بر کنترل قند خون (۶۹/۰p=) و کاهش خشم (۰۸/۰p=) تفاوت معناداری یافت نشد.  نتیجه گیری  آرامسازی عضلانی بر کاهش خشم وکنترل بهتر قندخون موثر است.

کلیدواژه ها:

آرامسازی عضلانی ، خشم ، دیابت نوع یک ، دیابت نوع دو ، هموگلوبین گلیکوزیله