مقایسه تطبیقی رابطه میان نوع سکونت گاه و سطح خلاقیت دانش آموزان دبستانی دختر در نمونه های ویلایی و آپارتمانی شهر شیراز

       زمینه: پرورش، ارتقاء و جهت دهی به خلاقیت کودکان به دلیل قرارگیری در سن رشد دارای اهمیت است. فضاهای باز مسکونی، در برآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان، نقش منحصربه فردی دارند. به نظر می رسد که این گونه فضاها بخش عمده ای از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان ازجمله کودکان و نوجوانان را به خود اختصاص می دهند و ارتقاء کیفیت آن می تواند در سلامت و رشد قوای جسمی، تقویت تعاملات اجتماعی و همبستگی گروهی و حتی آموزش و رشد خلاقیت کودکان و نوجوانان موثر باشد.      هدف: لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر فضاهای سکونتی ویلایی و آپارتمانی در رشد خلاقیت کودکان است.      روش: جامعه آماری پژوهش ۱۴۰ کودک دختر بین ۷-۹ سال در سه دبستان، در سه موقعیت اجتماعی متفاوت در شهر شیراز است که بر اساس موقعیت قرارگیری محل سکونت دانش آموزآدانش آموزآآن در خانه های ویلایی و آپارتمانی و با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده اند. داده ها با استفاده از آزمون تفکر خلاق (فرم ب تورنس)، جمع آوری و با روش تحلیل واریانس و مقایسه های زوجی میانگین ها تحلیل شده است.      یافته ها: طبق یافته های پژوهش حاضر نتایج به دست آمده حاکی از آن است که تفاوت معناداری بین خلاقیت دانش آموزان دبستانی در دو گروه سکونت گاه ویلایی و آپارتمانی در دو فرضیه پیشنهادی وجود ندارد.      نتیجه گیری: لذا کودکان ساکن در خانه های ویلایی و آپارتمانی از لحاظ چهار مولفه ابتکار، بسط، سیالی و انعطاف پذیری تقریبا در یک سطح از خلاقیت قرار دارند.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های ویلایی و آپارتمانی ، طراحی کالبدی ، رشد خلاقیت ، کودک