اثربخشی آموزش مولفه های نظریه معکوس برخلاقیت دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان ارومیه

هدف از پژوهش حاضر عبارت بود از تعیین اثربخشی آموزش مولفه های نظریه معکوس بر خلاقیت دانش آموزان مقطع متوسطه. روش مورد استفاده از نوع طرح های نیمه آزمایشی، روش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستان های ناحیه ۱ شهرستان ارومیه در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ می باشد. روش انتخاب نمونه، نمونه گیری در دسترس بود یکی از دبیرستان های ناحیه ۱ انتخاب شد و حجم نمونه مورد نظر۳۰ نفر می باشد که ۱۵ نفر برای گروه گواه و ۱۵ نفر برای گروه کنترل بطور تصادفی انتخاب گردید. از پرسشنامه های آزمون خلاقیت تورنس (عابدی) استفاده شد. در این پژوهش به منظور تعیین اثر بخشی آموزش مولفه های نظریه معکوس بر خلاقیت در گروه آزمایش و مقایسه آن با گروه کنترل از آمار توصیفی (شاخص های توزیع فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار) و در سطح آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس با رعایت پیش فرض ها استفاده شد. نتایج کلی پژوهش حاضر نشان داد که آموزش مولفه های نظریه معکوس بر خلاقیت، میزان انعطاف پذیری، ابتکار، سیال بودن و میزان بسط دادن دانش آموزان به طور معنادار موثر است.

کلیدواژه ها:

نظریه معکوس ، خلاقیت ، میزان انعطاف پذیری ، ابتکار ، سیال بودن ، میزان بسط دادن