بررسی رابطه بین سلامت روان و احساس حقارت با اضطراب اجتماعی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان میاندوآب

هدف این مقاله بررسی رابطه بین سلامت روان و احساس حقارت با اضطراب اجتماعی در دانش آموزان دختر بوده است. برای این منظور ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (۱۹۸۸) با ۲۸ سوال، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (۱۹۶۵) با ۳۰ سوال و پرسشنامه اضطراب اجتماعی لیبویتس (۱۹۸۷) با ۲۴ سوال است. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ برای پرسشنامه سلامت عمومی، عزت نفس و اضطراب اجتماعی به ترتیب ۹۳/۰، ۸۴/۰ و ۸۲/۰ محاسبه شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر۱۵۸۰ نفر از دانش آموزان دختر دوره دوم مقطع متوسطه در سال تحصیلی ۱۳۹۴-۱۳۹۵ بود که تعداد ۳۲۰ نفر از آنها به روش خوشه ای چند مرحله ای با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی است که رابطه بین متغیر ها را از طریق ضریب همبستگی تعیین کرده است. تجزیه و تحلیل داده ها، با روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد و نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها، نشان دهنده تایید تمام فرضیه ها می باشد. به منظور بررسی رابطه بین سلامت روان با احساس حقارت و اضطراب اجتماعی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد که ضریب همبستگی سلامت روان با اضطراب اجتماعی (۲۹۲/۰)، ضریب همبستگی سلامت روان با احساس حقارت (۱۷/۰) در سطح معنی داری (۰۱/۰) معنی دار می باشد. در مجموع نتایج حاکی از این است که متغیرهای سلامت روان و احساس حقارت به میزان ۵۶ درصد اضطراب اجتماعی دانش آموزان را تبیین می کنند و ۴۴ درصد از واریانس اضطراب اجتماعی توسط متغیرهایی خارج از موضوع این پژوهش قابل تبیین می باشد.

کلیدواژه ها:

احساس حقارت ، اضطراب اجتماعی ، سلامت روان