اثربخشی مشاوره گروهی تحلیل ارتباط محاوره ای بر بهبود رابطه های بین فردی و خودکارآمدی دانشجویان دختر وپسر دانشگاه پیام نور بوکان

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مشاوره گروهی تحلیل ارتباط محاوره­ای بر بهبود روابط بین فردی و خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان بوکان در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ میباشد. پژوهش از نظر اهداف، کاربردی و از نظر روش، نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می­باشد. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان بوکان می باشدکه به صورت تصادفی ساده ۶۰ نفر و در دو گروه (۳۰ نفر گروه آزمایش و ۳۰ نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. برای جمع­آوری اطلاعات در این تحقیق از آزمون­های استاندارد مهارتهای ارتباطی بین فردی منجمی­زاده و خودکارآمدی شرر، استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از روش­های آماری توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد که مشاوره گروهی تحلیل ارتباط محاوره­ای بر بهبود روابط بین فردی و خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان بوکان تاثیر دارد و موجب بهبود روابط بین فردی و افزایش خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان بوکان شده است و ضریب اتا در این خصوص برای روابط بین فردی ۰۲۴/ ۰ و برای خودکارآمدی ۰۱۲/۰گزارش شده است. همچنین نتایج حاکی از عدم مشاهده تفاوت معنادار در روابط بین فردی و خودکارآمدی بعد از انجام مشاوره گروهی تحلیل ارتباط محاوره­ای به تفکیک جنسیت می­باشد.

کلیدواژه ها:

مشاوره گروهی تحلیل ارتباط محاوره ای ، بهبود روابط بین فردی ، خودکارآمدی