رابطه میزان حضور و فعالیت در فضای مجازی با میزان سازگاری زناشویی در بین مردان و زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ارومیه

هدف پژوهش حاضر مطالعه رابطه میزان حضور و فعالیت در فضای مجازی با میزان سازگاری زناشویی در بین مردان و زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ارومیه بود. روش تحقیق، توصیفی – همبستگی و جامعه آماری تحقیق کلیه مردان و زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ارومیه در سال ۱۳۹۵ بود که تعداد آن ها بر ۱۱۰۷ نفر بالغ می شد. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران ۲۸۵ نفر برآورد شد و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه است. برای اندازه گیری میزان حضور و فعالیت در فضای مجازی از پرسشنامه محقق ساخته و برای اندازه گیری میزان سازگاری زناشویی از پرسشنامه اسپاینر و تامپسون (۱۹۷۶) استفاده گردید. روایی و پایایی مجدد پرسشنامه توسط داوران تایید شد و پایایی پرسشنامه ها به وسیله آزمون آلفای کرونباخ تایید گردید. برای پرسشنامه های حضور و فعالیت در فضای مجازی ۸۲/۰ و سازگاری زناشویی ۸۴/۰ به دست آمد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد آزمون قرار گرفت. بر اساس نتایج پژوهش، میزان حضور و فعالیت در فضای مجازی با میزان سازگاری زناشویی در بین مردان و زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر ارومیه رابطه منفی و معنی داری دارد.

کلیدواژه ها:

فضای مجازی ، سازگاری زناشویی ، روابط مجازی ، مراکز مشاوره