تفاوت های جنسیتی طرحواره های ناسازگار اولیه در پیش بینی طلاق عاطفی زوجین

توجه به روابط زناشویی به عنوان اساسی ترین کارکرد خانواده از اهیمت بالایی برخوردار است. تلاش در جهت شناسایی عوامل موثرتر در بهبود روابط زناشویی می تواند به بهبود مداخلات روان-شناختی در این زمینه کمک کند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه جنسیتی طرحواره های ناسازگار اولیه در پیش بینی طلاق عاطفی زوجین بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه اماری کلیه زوجین ۲۵ تا۴۰ ساله شهر رفسنجان بودند. حجم نمونه ۲۰۵ زوج بود که بصورت دردسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (۲۰۰۸) و پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه یانگ (۱۹۸۸) بودند. جهت تحلیل دادهها از رگرسیون با روش گام به گام استفاده گردید. نتایج نشان داد که در نمونه زنان حوزه های طرحواره ای بریدگی، دیگرجهت مندی و عملکرد مختل و در نمونه مردان طرحواره های حوزه بریدگی، گوش بزنگی و محدودیت مختل به ترتیب بیشترین توان پیش بینی در طلاق عاطفی را داشته اند. براساس نتایج بدست آمده می توان گفت در مداخلات زناشویی بهتر است ضمن بهبود طرحوار های بریدگی در زوجین؛ در زنان تاکید روی طرحواره های دیگرجهت مندی و عملکرد مختل و در مردان تاکید رو طرح واره های گوش بزنگی و محدودیت مختل باشد.

کلیدواژه ها:

طرحواره ناسازگار اولیه ، طلاق عاطفی ، طرحواره بریدگی