تببین فرآیندهای نوگرایی در عدم انطباق فضایی محله های شهری: (مورد پژوهش، منطقه ۴ شهرداری تهران)
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 300
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSAEH-8-1_011
تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1400
چکیده مقاله:
چکیده
فرایندهای نوگرایی و سیاستهای برنامهریزی شهری نوگرا، اثرات و پیامدهای قابلتوجهی بر تحولات فضایی شهرها داشته است. ازجمله این پیامدها ایجاد شکاف فزاینده بین گروههای اجتماعی و فضاهای شهری بر پایه مجموعه ای از زمینهها و مکانیزمها بوده که از اواخر دهه ۱۹۶۰ به بعد، تحت عنوان "نظریه عدم انطباق فضایی" مفهومپردازی و به سنجشهای تجربی گذاشته شده است. روششناسی پایه در برآورد وضعیت عدم انطباق فضایی در شهرها یا مناطق شهری، مبتنی بر منطق "جداییگزینی فضایی"در بین گروههای اجتماعی و کاربریهای زمین به طور هم زمان است؛ چراکه بر اساس نظریه عدم انطباق فضایی، نمیتوان مکانیزمهای جداییگزینی بین گروههای اجتماعی در شهر را بدون در نظر گرفتن ارتباط آن با مکانیزمهای جداییگزینی در فضاها یا کاربریهای شهری و بالعکس، توضیح داد. بر اساس چنین منطق روششناختی، مقاله حاضر، به سنجش وضعیت انطباق فضایی در منطقه ۴ شهرداری تهران پرداخته است. روش جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای و داده های موجود در مرکز آمار (داده های سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ در سطح بلوک های جمعیتی منطقه)، سازمان راه و شهرسازی، شهرداری منطقه ۴ بوده است. متغیرهای مورداستفاده برای تجزیه وتحلیل عدم انطباق فضایی در منطقه، میزان تحصیلات، اشتغال به تحصیل در خارج و داخل کشور، وضعیت اشتغال و بیکاری،سطح زیربنای مسکن، نوع مالکیت مسکن، تغییرات الگوی کاربری زمین و میزان رفت وآمدهای روزانه در محدوده موردبررسی بوده است.
یافتههای به دست آمده بر اساس متغیرهای تعریفشده و تکنیکهای مورداستفاده در نرمافزارهای Segragation Analyser و ArcGIS نشان میدهد که وضعیت عدم انطباق فضایی در این منطقه شهری، بالاست و شدت آن ازنظر ویژگیهای شغلی و سواد گروههای اجتماعی در ارتباط با وضعیت کاربریهای فعالیتی و سکونتی بیشتر است. بر پایه این نتیجه، برخی راهبردها و سیاستها برای کاهش وضعیت عدم انطباق فضایی در منطقه چهار و کمک به توزیع متوازنتر و عادلانهتر توسعه در این منطقه و کاهش فقر در بین گروههای فرودست پیشنهادشده است.
کلیدواژه ها:
Urban modernization ، spatial mismatch hypothesis ، socio-spatial segregation ، Region ۴ of Tehran Municipality. ، نوگرایی شهری ، فرضیه عدم انطباق فضایی ، جدایی گزینی اجتماعی- فضایی ، منطقه ۴ شهرداری تهران
نویسندگان
مجمد سلیمانی مهرنجانی
in Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University
علی موحد
in Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University
احمد زنگانه
in Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University
زینب احمدی
in Faculty of Geographical Sciences, Kharazmi University
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :