بررسی کیفی آب مخازن چاه نیمه های سیستان با استفاده از شاخص کیفیت آب و تاثیر پساب های ساخت و سازهای حاشیه و اثرات زیست محیطی آنها بر روی مخازن و ارائه راهکارهای عملی مناسب

بدنه های آبی به منابعی منحصربه فرد میتوانند در برنامه های راهبردی اقتصادی- اجتماعی نقشی تعیین کننده داشته باشند. بدنه های آبی به عنوان شاهکار خلقت در مجموعه محیط های طبیعی هستند که اهمیت زیادی دارند.هرگونه آسیب به این محیط ها اثر مستقیم بر اقتصاد جامعه،مسائل تفرجگاهی و حتی مسائل آب و هوایی و تصفیه آنها دارد. مشکلات آب در جهان سوم و توزیع آن بویژه در سال های اخیرکه جمعیت بشر افزایش یافته است، بیشترین اثر خود را بر ذخیره گاههای آبی برجای گذاشته و اگر رژیم آب و کیفیت آن به خوبی مطالعه نشودمسلما خیلی از منابع آبی موجود از بین خواهند رفت. این مسئله بویژه در مناطق خشک و کم آب مانند سیستان به وضوح دیده میشود. با توجه به نحوه توزیع آب در این استان و استان های بالادست انتظار می رود که بسیاری ازمنابع آبی آن دستخوش تغییرات شدید و احتمالا تبدیل آنها به مناطق خشک و بی آب و علف شود. این مطالعه در چهار فصل و در سه مخزن موجود چاه نیمه هاصورت گرفت. در این بررسی پارامترهای کیفی آب شامل پارامترهای مختلف فیزیکوشیمیایی (کلی فرمها، دما ، کدورت ، شوری ، سختی ، نیترات، نیتریت ، فسفات TSS, TDS, PH, DO, EC, COD, BOD) در هر یک از ۳ مخزن در فصول مختلف سال ۱۳۹۰-۱۳۸۹ اندازه گیری شد.نتایج حاصله از نمونه برداری با استانداردهای جهانی مربوطه و با توجه به دیدگاه های مختلف در مورد استفاده در بخش شرب،صنعت و کشاورزی مقایسه شد.همچنین بمنظور تحلیل دقیق داده ها از نمودارهای شولر، ویلکوکس و نیز شاخص WQI استفاده شد.