اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش پرخاشگری کلامی و غیرکلامی دانش آموزان پسر کم توانی ذهنی
محل انتشار: فصلنامه سلامت روان کودک، دوره: 1، شماره: 1
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 280
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CHILD-1-1_006
تاریخ نمایه سازی: 7 مهر 1400
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: کم توانی ذهنی می تواند منجر به مشکلات رفتاری مختلفی از جمله پرخاشگری شود. مطالعات بسیاری نشان داده اند که آموزش مهارتهای اجتماعی منجر به رفتارهای مثبت در کودک میشود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی بر کاهش پرخاشگری کلامی و غیرکلامی در دانش آموزان پسر کم توان ذهنی انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر کمتوان ذهنی شهر لردگان مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۹۰-۸۹ بودند که به صورت تصادفی خوشه ای ۳۰ دانش آموز از جامعه مذکور انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه پرخاشگری کودکان کمتوان ذهنی (قزلسفلو، بهرامی و داورمنش، ۱۳۸۷) بود. آموزش مهارتهای اجتماعی طی ۱۱ جلسه ۶۰ دقیقهای و در هر هفته دو جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل چنین آموزشی را دریافت نکردند. آزمودنی های هر دو گروه آزمایش و کنترل در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند.برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.
یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش گروهی مهارت های اجتماعی بر کاهش پرخاشگری کل (۰۵/۰P<)، پرخاشگری کلامی به خود (۰۵/۰P<)، کلامی به غیرخود (۰۵/۰ P<)، غیرکلامی به خود (۰۵/۰P<) و غیرکلامی به غیرخود (۰۵/۰P<) دانش آموزان پسر کمتوان ذهنی موثر است.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که دانش آموزان کم توان ذهنی با یادگیری مهارت های اجتماعی در رویارویی با موقعیت های مختلف ، از راهبردهای پرخاشگرانه کمتری استفاده میکنند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
گیتا موللی
, Department of Psychology & Education of Exceptional Children, University of Social Welfare & Rehabilitation Sciences, Tehran
روح الله براتی
University of Social Welfare & Rehabilitation Sciences, Tehran
محمد طاهری
University of Social Welfare & Rehabilitation Science, Tehran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :