تاثیر آموزش مبتنی بر امید به شیوه شناختی- معنوی بر نگرانی و فشار روانی مادران دارای فرزند مبتلا به بیماری سرطان

زمینه و هدف: بروز بیماری­ های مزمن مانند سرطان در فرزندان، سلامت روان مادران را با آسیب جدی مواجه می­ سازد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف تاثیر بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی- معنوی بر نگرانی و فشار روانی مادران دارای فرزند مبتلا به بیماری سرطان انجام شد. روش: پژوهش حاضر نیمه ­آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. در این پژوهش از میان مادران دارای فرزند مبتلا به بیماری سرطان ساکن استان لرستان در سال ۱۳۹۶،  تعداد ۳۰ مادر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند (۱۵ مادر در هر گروه). گروه آزمایش مداخله آموزشی را طی ۳  ماه در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند. در این پژوهش برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه­ های نگرانی (دیوی و ولز، ۲۰۰۶) و فشار روانی (زاریت، تاد و زاریت، ۱۹۸۰) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده­ ها با استفاده از آزمون کوواریانس نشان داد که بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی- معنوی باعث کاهش نگرانی و فشار روانی در مادران گروه آزایش شده است (p<۰/۰۰۱). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می­توان نتیجه گرفت که بسته آموزشی به­کار گرفته شده به دلیل برخورداری از روش های امیددرمانی، درمان شناختی و معنویت گرا توانسته است در کاهش سطح نگرانی و فشار روانی مادران دارای فرزند مبتلا به بیماری سرطان موثر باشد.

کلیدواژه ها:

ope teaching through cognitive-spiritual method ، anxiety ، subjective burden ، cancer ، آموزش امید به شیوه شناختی- معنوی ، نگرانی ، فشار روانی ، سرطان