بررسی سیاستهای زیست محیطی انرژی در ایران

اثرات زیست محیطی مصرف انرژی بخصوص پس از عقد پیمان هایی چون پیمان کیوتو نسبت به آسیب های جبران ناپذیر استفاده بی رویه سوختهای فسیلی و گرم شدن جو زمین بیش از پیش مورد توجه کشورها قرار گرفته است. بررسی آخرین آمار رسمی مربوط به تولید و مصرف انرژی در ایران نشان می دهد که روند تولید و مصرف انرژی در سالهای اخیر فزاینده بوده است که این امر احتمال تاثیرات منفی زیست محیطی را افزایش می دهد. علی رغم اجرای سیاستهای مختلف زیست محیطی انرژی همانند وضع استانداردها و مالیات بر آلایندگی هنوز شاخص های ناکار آمدی انرژی در ایران نظیر شدت مصرف انرژی بالا، افزایش ناهمگون مصرف انرژی در بخشهای خانگی- تجاری و حمل و نقل، اعمال استرس به محیط زیست بالاتر از میانگین جهانی و ضعف سیاستگذاری انرژی در ایران چشمگیر است. اگرچه طرح هدفمند سازی یارانه های انرژی به عنوان یک اقدام اساسی در جهت تعدیل مصرف انرژی در کشور اجرا شده است ، به نظر می رسد تدوین سیاست جامع انرژی، اولویت دادن و تنوع بخشیدن به سیاستهای کارایی انرژی بعنوان یک اقدام کلیدی که می تواند موجب کاهش نیاز و وابستگی کشورهای مصرف کننده و ارتقای امنیت انرژی در آن کشورها و نیز موجب کاهش مصرف انرژی و در نتیجه کاهش اثرات زیست محیطی ناشی از مصرف آن گردد. همچنین عرضه کوپن های آلایندگی و امکان تبادل آنها بین صنایع و شرکتهای مختلف بعنوان سیاستهای مهم در کنار سیاستهای انجام شده پیشنهاد می گردد.