تاثیر پتاسیم و براسینواسترویید بر برخی ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و اسانس گیاه دارویی سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Moench) در رژیم های متفاوت فراهمی آب

شناسه دیجیتال (DOR):۹۸.۱۰۰۰/۱۷۳۵-۰۹۰۵.۱۳۹۸.۳۶.۴۰.۹۹.۱.۱۵۷۸.۱۵۷۶ این پژوهش با هدف بررسی اثر کاربرد خاکی کود پتاسیم و محلول پاشی براسینواسترویید بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و اسانس گیاه دارویی سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Moench) در پاسخ به فراهمی آب انجام شد. تیمارها شامل سه مقدار فراهمی آب (آبیاری در سطح ۹۰% ظرفیت زراعی (شاهد)، آبیاری در سطح ۶۰% رطوبت ظرفیت زراعی و آبیاری در سطح ۳۰% رطوبت ظرفیت زراعی) در کرت های اصلی و چهار مقدار کود پتاسیم (بدون کاربرد پتاسیم (شاهد)، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوگرم K۲O در هکتار) و محلول پاشی سه غلظت براسینواسترویید (محلول پاشی آب خالص (شاهد) و محلول پاشی با غلظت های ۰.۱ و ۱ میکرومولار) در کرت های فرعی بودند. تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که بیشترین میانگین ارتفاع بوته (۶۷.۸ سانتی متر)، تعداد برگ در بوته (۱۵۱)، تعداد گل در بوته (۱/۱۸)، وزن خشک گل (۹/۱۵۱ گرم در بوته) و وزن خشک اندام هوایی (۵۰۸.۶ گرم در بوته) در سال دوم، تیمار آبی شاهد و ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار پتاسیم حاصل شد. بیشترین درصد اسانس (۷۶) در تیمار آبی ۶۰% ظرفیت زراعی و ۱۵۰ کیلوگرم پتاسیم در هکتار و ۱ میکرومولار براسینواسترویید بدست آمد. حداکثر عملکرد اسانس با مقدار ۰.۶۷ گرم در بوته مربوط به تیمار ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار پتاسیم و ۱ میکرومولار در سال دوم بود. در کل، یافته های این پژوهش نشان داد که رژیم آبی ۶۰% ظرفیت زراعی همراه با ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار پتاسیم و غلظت ۱ میکرومولار براسینواسترویید می تواند سبب کاهش اثرهای تنش و افزایش عملکرد اسانس و بهبود برخی از ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گیاه سرخارگل شود.

کلیدواژه ها:

اکیناسه (Echinacea) ، تنش خشکی ، عملکرد گل ، کاربرد خاکی ، محلول پاشی هورمون