اثربخشی روش آموزشی فرزندپروری ذهن آگاهانه در استرس فرزندپروری و کیفیت زناشویی مادران کودکان کم توانی ذهنی

 پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی فرزندپروری ذهن آگاهانه در استرس ­فرزندپروری و کیفیت­زناشویی مادران کودکان­ کم­توان ­ذهنی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع  نیمه آزمایشی با گروه کنترل و در دو مرحله پیش­آزمون پس­آزمون بود. جامعه آماری همه مادران دارای کودک زیر ۱۸ سال مبتلا به کم توانی ذهنی مراجعه کننده به مراکز بهزیستی شهر ایذه بودند که از بین آن ها ۳۰ نفر از مادران دارای کودک کم­توان­ذهنی با روش هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر). ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه های استرس والدگری (آبیدین، ۱۹۹۱) و کیفیت زناشویی (نورتن، ۱۹۸۳) بود. آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه به شیوه گروهی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای، هفته ای یک بار بر گروه آزمایش اجرا شد. گروه گواه در طی این مدت هیچ آموزشی دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره، حاکی از کاهش میانگین نمرات استرس فرزندپروری و افزایش میانگین کیفیت زناشویی در مرحله ی پس آزمون و پایداری این اثر در مرحله ۲ ماه پی گیری بود (۰۵/۰). آموزش فرزندپروری ذهن­آگاهانه می تواند در بهبود سلامت روانی خانواده های کودکان کم توان ذهنی نتایج مفیدی را به دنبال داشته باشد.                                                               

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: فرزندپروری ذهن آگاهانه ، استرس فرزندپروری ، کیفیت زناشویی ، کم توان ذهنی