تاثیر برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آینده نگر بر میزان توجه کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 331

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_CHILD-7-4_016

تاریخ نمایه سازی: 6 مهر 1400

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: توانایی توجه انتخابی در کودکان با اختلال نارسایی توجه فزون کنشی به خوبی تحول نمی یابد و دامنه توجه کوتاه، به عدم تکمیل تکالیف و طرح ها می انجامد و سبب می شود که توجه آنها به طور مداوم از فعالیتی به فعالیت دیگر معطوف شود. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آینده نگر بر میزان توجه کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی بود. روش : پژوهش حاضر، یک مطالعه شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۳۲ کودک با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی در دامنه سنی ۸ تا ۱۱ سال شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶ بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. گروه آزمایش، برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آینده نگر را در ۱۸ جلسه ۴۰ دقیقه­ای دریافت کردند، در حالی که گروه گواه در فهرست انتظار ماندند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس درجه بندی کانرز والدین (کانرز، ۱۹۹۹)، مصاحبه بالینی و آزمون رنگ- واژه (استروپ، ۱۹۵۳) بودند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آینده نگر بر میزان توجه کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی تاثیر مثبت و معناداری دارد (۰/۰۰۰۱P<). نتیجه گیری: استفاده از برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آینده نگر با نتایج مثبت و موثری در کودکان با اختلال نارسایی توجه/ فزون­کنشی همراه بود و به بهبود میزان توجه آنها منجر شد؛ در نتیجه استفاده از این نوع مداخله در فرایند درمان این کودکان پیشنهاد می­شود.

کلیدواژه ها:

Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) ، cognitive rehabilitation ، prospective memory ، attention rate ، اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی ، توانبخشی شناختی ، حافظه آینده نگر ، میزان توجه

نویسندگان

حدیث موسی زاده مقدم

University of Tehran, Iran

علی اکبر ارجمندنیا

Department of Psychology and Education of Exceptional Children, University of Tehran, Iran

غلامعلی افروز

Department of Psychology and Education of Exceptional Children, University of Tehran, Iran

باقر غباری بناب

Department of Psychology and Education of Exceptional Children, University of Tehran, Iran

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :