پیش بینی خطر وقوع تنش گرما در گیاه سیب زمینی برای نظام های کشت بهاره، پاییزه و زمستانه (مطالعه موردی استان کرمان)

تغییر اقلیم و گرمایش جهانی یکی از مهمترین عواملی است که تداوم امنیت غذایی را با چالش مواجه کرده است . تغییر الگوهای کشت در مقیاس منطقه ای با تعیین پراکنش مکانی تنش گرما اولین گام مهم در مدیریت این چالش خواهد بود. این پژوهش به منظور پیش بینی توزیع مکانی تنش گرما برای نظام های مختلف کشت سیب زمینی در استان کرمان انجام گردید. در این تحقیق از داده های ایستگاههای سینوپتیک و کلیماتولوژیک استان کرمان با طول دوره آماری مشترک ۱۸ ساله استفاده گردید. داده های مورد استفاده شامل آمار روزانه دمای بیشینه وکمینه بود. برخی لایه های اطلاعاتی مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از مدل رقومی ارتفاع (DEM)، نقشه شیب منتج از مدل رقومی ارتفاع (pix size۲۰m)، لایه های حداکثر دمای روزانه و احتمال وقوع تنش گرما برای گیاه سیب زمینی. برای بررسی توزیع مکانی احتمال وقوع تنش ابتدا مدل های رگرسیونی خطی حاصل از همبستگی ارتفاع و شاخص مورد نظر استخراج گردید سپس به کمک مدل رقومی ارتفاع (DEM, Cell size ۲۵۰m) درمحیط ArcGIS نقشه های مورد نظر تهیه گردید. نتایج این پژوهش توزیع مکانی تنش گرما را برای تعیین سازگاری هر یک از الگوهای کشت بهاره، پاییزه و زمستانی در استان کرمان پیش بینی نموده است. بر اساس نتایج و مشاهدات مزرعه ای، تنش گرما برای نظام کشت بهاره در اوج مرحله غده زایی، برای نظام کاشت پاییزه در مرحله کاشت تا سبز شدن و حداکثر تا اوایل غده زایی و برای نظام کاشت زمستانه در مرحله حجیم شدن غده، گیاه اتفاق می افتد