مدیریت منابع و کشاورزی پایدار در توسعه مناطق روستایی

با توجه به رشد روزافزون جمعیت و نیاز این جمعیت به منابع آب، غذا و انرژی، در طی سالهای آینده مناطق روستایی با کمبود این منابع روبه رو خواهند شد. با توجه به این موضوع که یکی از مهمترین مصرف کننده های آب و انرژی، بخش کشاورزی بوده و همچنین خود تامین کننده نیازهای غذایی جمعیت است، توسعه این بخش از اهمیت بسزایی برخوردار است. این بخش بهعنوان مهمترین بخش تولیدکننده مواد غذایی، نه تنها مصرف کننده انرژی است، بلکه مهمترین عرضه کننده انرژی نیز محسوب میشود. با توجه به چالش های بزرگ آب در جهان و در کشور، روشهای غیر سازهای از اهمیت روزافزونی در حل معضلات آب و افزایش بهره وری برخوردار خواهد بود. لذا ایجاد تعادل و توازن بین برداشت و بهره برداری از منابع تولید و میزان تولید محصولات کشاورزی از ارکان مهم مدیریت منابع آب تلقی میشود. برای این منظور، روشهایی از قبیل کشاورزی پایدار، اقتصاد گردشی و استفاده از انرژیهای تجدید پذیر میتواند بسیار مفید باشد. کشاورزی در روستاهای داخل کشور، پتانسیلهای زیادی برای صرفه جویی در منابع آب و انرژی و افزایش میزان بازدهی محصولات کشاورزی دارد. در برخی از مناطق با سرمایه گذاریهای بسیار اندک، میتوان بازده را تا درصد زیادی افزایش داد. همچنین از طریق توسعه کشاورزی، امنیت غذایی و سود کشاورزان به مقدار قابل توجهی افزایش پیداکرده و بسیاری از آلودگیهای محیط زیستی کاهش پیدا خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

توسعه کشاورزی ، توسعه روستایی ، انرژی تجدید پذیر ، اقتصاد گردشی ، امنیت غذایی ، کشاورزی پایدار ، آب و انرژی.