تاثیر فرآوری پلاسما و تابش UV بر خاصیت آنتی میکروبیالی نانوفیبرهای پلی اکریلونیتریل وپلی وینیل الکل-ژلاتین ساخته شده به روش الکتروریسی و آغشته به محلول سولفات مس

امروزه پیوند علم نانوتکنولوژی با زیست شناسی باعث پیشرفت های چشمگیری شده است. مقاومت های باکتریایی و آلودگی های که میکروارگانیسم ها به وجود میآورند، امروزه از بزرگ ترین نگرانی ها در حوزه سلامت است. به همین منظور علم نانو در تلاش است تا با استفاده از تکنیک ها و مواد مختلف بتواند برای مشکلات این چنینی راه حل مناسب پیدا کند. در این پژوهش با بهره گیری از پلیمرهای پلی اکریلونیتریل و پلیوینیل الکل-ژلاتین با استفاده از روش الکتروریسی تلاش شده است تا نانوالیاف هایی با قطر و اندازه ی مناسب و با خاصیت آنتی میکروبیالی ساخته شود. الکتروریسی نسبت به سایر روش ها، روشی ساده و ارزان است که هم در فعالیت های پژوهشی و هم صنعتی میتوان از آن استفاده کرد. برای این منظور پس از ساخت نانوفیبرها به روش الکتروریسی و تحت تابش UV و فرآوری پلاسما، آنها را به صورت جداگانه به سه محلول سولفات مس، سولفات مس و نمک و محلول نمک آغشته کردیم تا خاصیت آنتی باکتریالی آنها را با باکتری های اشرشیاکلای و استافیلوکوکوساورئوس بررسی کنیم. پس از بررسی های موجود نتیجه گرفتیم که فیبرهای آغشته به محلول سولفات مس خاصیت آنتی باکتریالی بالاتری دارند. پس از آن با استفاده از آبگوشت مغزی و محیط کشت های Tryptic Soy Broth و Thioglycolate Broth با استفاده از انکوباتور ۳۷ درجه ی سانتیگراد و ۴۵ درجهی سانتیگراد، رشد میکروارگانیس مهای هوازی، بی هوازی، مزوفیل، ترموفیل و همچنین اسپورهایقارچی بررسی می شود و مشاهده شد که این نانوفیبر می تواند جلوی رشد این میکروارگانیسم ها را بگیرد

کلیدواژه ها:

الکتروریسی ، پلاسما ، میکروارگانیسم ، نانو فیبر ، UV