بررسی اثربخشی شیوه زوج درمانی ارتباط شیء کوتاه مدت بر الگوهای ارتباطی زوجین

هدف این پژوهش بررسی تاثیر زوج درمانی ارتباط شیء کوتاه مدت بر الگوهای ارتباطی زوجین شهرستان خمینی شهر است. این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری، کلیه زوجین مراجعه­کننده به مرکز مشاوره و راهنمایی آموزش و پرورش شهرستان خمینی شهر می­باشند. نمونه شامل ۴۰ زن و شوهر است که از نمونه­های در دسترس انتخاب و به­صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. زوجین گروه آزمایش به مدت ۶ جلسه تحت زوج­درمانی ارتباط شیء کوتاه مدت قرار گرفتند و در پایان از هر دو گروه پس آزمون به­عمل آمد. ابزار این پژوهش شامل دو آزمون الگوهای ارتباطی کریستنسن سالاوی و محقق ساخته است و هر دو از روایی و پایایی خوبی برخوردارند. یافته های این تحقیق با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که، تاثیر زوج درمانی ارتباط شیء کوتاه مدت بر الگوهای ارتباطی سازنده متقابل (۰۱۸/۰=p)، توقع/کناره گیری (۰۰۲/۰=p)، توقع مرد/کناره گیری زن (۰۱۲/۰=p)، توقع زن/کناره گیری مرد (۰۰۴/۰=p) از پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی معنادار و بر الگوی اجتنابی متقابل (۲۱/۰=p) معنادار نیست. به­علاوه تاثیر شیوه درمان فوق بر الگوهای ارتباطی مطیع سلطه گر (۰۲۴/۰=p)، بی ارزش سازی همسر (۰۰۱/۰=p) و بالغ بالغ (۰۵/۰=p) از پرسشنامه الگوهای ارتباطی محقق ساخته معنادار و در بقیه الگوها  والد کودک (۱۴/۰=p)، تعقیب گریز (۰۷/۰=p)، رومانتیک منطقی (۳۹/۰=p)، ایده آل سازی همسر (۹۶/۰=p) معنادار نبود. نتیجه گیری نهایی این است که شیوه فوق تاثیر به سزایی در بهبود الگوهای ارتباطی زوجین دارد و می توان از آن در موارد مشابه استفاده کرد.