پیش بینی پیشرفت تحصیلی از طریق میزان دلبستگی

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان رابطه و پیش-بینی پیشرفت تحصیلی از طریق دلبستگی به مادر، پدر و همسالان و هم چنین سایر ابعاد آن یعنی اعتماد، ارتباط و بیگانگی با والدین و همسالان می باشد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. نمونه مورد بررسی در این تحقیق ۲۰۰ نفر (۱۰۰ نفر دختر و ۱۰۰ نفر پسر) از دانش آموزان سال اول دبیرستان بودند که براساس نمونه گیری خوشه ای چند مرحله انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش جهت سنجش دلبستگی، پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان (IPPA) بود. معدل دروس نهایی دانش آموزان در سال سوم راهنمایی به عنوان ملاک سنجش پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش نشان دهنده رابطه معنی دار دلبستگی مادر، پدر و همسالان، با ضریب همبستگی ۳۷۸/۰=r، ۳۵۲/۰= r و ۳۴۲/۰=r با پیشرفت تحصیلی بود. نتیجه نهایی تحقیق نشان داد که دلبستگی به مادر بیشترین قدرت پیش بینی کنندگی پیشرفت تحصیلی را دارد. بر این اساس دلبستگی به مادر توانایی پیش بینی ۳/۱۴% از تغییرات پیشرفت تحصیلی را دارد. از طرف دیگر از میان خرده-مقیاس های دلبستگی (اعتماد، ارتباط و بیگانگی با والدین و همسالان)، اعتماد به مادر با پیش بینی ۵/۱۵% از تغییرات پیشرفت تحصیلی بیشترین توانایی پیش بینی پیشرفت تحصیلی را دارد.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، دلبستگی به والدین و همسالان