بررسی رابطه بین دلزدگی زناشویی، باورهای بدکارکردی جنسی و احقاق جنسی در زنان دارای همسر مبتلا به دیابت و مقایسه آن با زنان دارای همسر غیرمبتلا

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین دلزدگی زناشویی، احقاق جنسی و باورهای بدکارکردی جنسی در زنان دارای همسر دیابتی و مقایسه آن با زنان دارای همسر غیردیابتی است. پژوهش حاضر روی جامعه نمونه ای به اندازه ۲۰۰ نفر صورت گرفته است.۱۰۰ نفر از آن ها از جامعه زنان دارای همسر دیابتی و ۱۰۰ نفر دیگر از جامعه زنان دارای همسر غیردیابتی به روش نمونه­گیری جامعه در دسترس انتخاب شدند.ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه ویژگی های دموگرافیک (محقق ساخته)، مقیاس دلزدگی زناشویی (CBM)، شاخص احقاق جنسی هالبرت (HISA) و پرسش نامه باورهای بدکارکردی جنسی (SDBQ) بودند. داده­ها با کاربرد آمار توصیفی (جدول توصیفی داده­ها، فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی از قبیل ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و تحلیل واریانس چند­متغیره (MANOVA)، تحلیل شد. نتایج نشان داد، بین دلزدگی ­زناشویی، باورهای بدکارکردی جنسی و احقاق ­جنسی در زنان دارای همسر دیابتی با زنان دارای همسر غیردیابتی در هرسه مولفه مورد بررسی، تفاوت معناداری وجود دارد؛ زنان دارای همسر دیابتی در مولفه احقاق جنسی از میانگین پایین­تر و در مولفه دلزدگی زناشویی و باورهای بدکارکردی جنسی نیز از میانگین بالاتری نسبت به زنان دارای همسر غیر­دیابتی برخوردار بودند. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می­رسد یکی از عوامل مهمی که در ایجاد یا افزایش دلزدگی­ زناشویی، تشدید باورهای غلط جنسی در زمینه عملکرد ­جنسی و میزان پایین احقاق­ جنسی در زنان تاثیرگذار است، اختلال و کژکارکردی جنسی در همسر می­باشد. در واقع زنانی که همسرشان از بیمارهای مزمنی چون دیابت (که منجر به اختلال در عملکرد جنسی فرد می­شود) رنج می­برند، دارای احقاق جنسی پایین­تر و میزان دلزدگی ­زناشویی و باورهای بدکارکردی جنسی بالاتری از سایر زنان هستند.

کلیدواژه ها:

دلزدگی زناشویی ، احقاق جنسی-باورهای بدکارکردی جنسی- دیابت