بررسی ارتباط متقابل حکمروایی شایسته شهری و مشارکت شهروندی در مدیریت شهری

امروزه رویکرد حکمروایی شایسته شهری به عنوان اثربخش ترین، کم هزینه ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت شهریمعرفی می شود. تحقق حکمروایی مطلوب شهری در مدیریت شهرها، مستلزم عینیت بخشیدن به مشارکت همه ذینفعانشامل حکومت، سازمان ها، نهادهای دولتی و غیردولتی، جامعه مدنی و شهروندان در ابعاد گوناگون است. شاخص هایمشارکت، شفافیت، قانون مداری، پاسخگویی، عدالت محوری، مسئولیت پذیری، کارایی، اثربخشی و اجتماع محوری درمبانی نظری به عنوان مولفه های حکمروایی خوب شهری معرفی شده اند؛ از این روی برای شکل گیری حکمروایی شایستهبه ویژه در کشورهای درحال توسعه نیاز به تغییراتی در شیوه های سیاسی- اداری کشور در سطوح کلان و خرد می باشد.تغییرات کلان مربوط به قوانین حقوقی، تمرکززدایی و تعیین سطوح مشارکت در فرایندهای مختلف برنامه ریزی می باشد؛تغییرات خرد نیز نیازمند برنامه های اجتماعی مثل تغییر در باورها، عقاید و نگرش مردم، ارتقاء سطح آگاهی، اعتماد متقابلمیان آنان و مسئولین، ایجاد حس تعلق نسبت به محل سکونت و ... در راستای ترغیب شهروندان به همکاری و مشارکتمی باشد. حکمروایی شایسته شهری همراه با مشارکت شهروندی جامعه را به سوی پایداری و ثبات شهری هدایت می کند وباعث تعادل در فعالیت های اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی می شود، لذا اصلاح و بازنگری در نظام مدیریت شهریکشور با نظر به تحولات ساختاری و محتوایی دیدگاه های مطرح در زمینه مدیریت شهری، ضمن مطابقت با رویکردهاینوین و همچنین همخوان با شرایط و ویژگی های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی حاکم بر شهرهای ایران، به طورجدیمورد تاکید می باشد. نوشتار حاضر سعی دارد تا حد امکان به بررسی و تحلیل مفاهیم، اصول و شاخص های مرتبط باحکمروایی شایسته شهری و رابطه آن با مشارکت شهروندی بپردازد.

کلیدواژه ها:

حکمروایی مطلوب ، مشارکت شهروندی ، مدیریت شهری