مالکیت بر آب های قطب جنوب

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,235

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJDCM-5-6_005

تاریخ نمایه سازی: 2 مهر 1400

چکیده مقاله:

قطب جنوب در تصور بسیاری از مردم جهان ، کوه های یخی و برفی با پنگوئن های بازیگوش است اما اکنون هفت کشور بخصوص استرالیا،چین و روسیه در مورد این منطقه سرشار از منابع غنی دریایی، معدنی و نفت و گاز ادعای ارضی دارند و در این قاره یخی برای کسب منافعبیشتر با یکدیگر به رقابت پرداخته اند. قطب جنوب سردترین نقطه کره زمین با پوشش کاملا یخی ، پنجمین قاره بزرگ کره زمین پس از آسیا،آفریقا، آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی است که دانشمندان معتقدند منابع گسترده و غنی مختلفی در آن وجود دارد. نقره، مس، طلا، نیکل،پلاتین، سنگ آهن، کروم، کبالت، مولیبدن، روی، سرب منگنز، تیتانیوم، نیکل و اورانیوم برخی از منابع برآورد شده دراین قاره یخی هستند. اینقاره همچنین با برخورداری از منابع سرشار طبیعی و انرژی دارای اهمیت اقتصادی و راهبردی است. آرژانتین، استرالیا، شیلی، فرانسه، نیوزیلند،نروژ و انگلستان، ۷ کشور دارای ادعای ارضی در بخش هایی از قطب جنوب هستند.چین به طور ویژه در ۱۰ سال گذشته تبدیل به یک بازیکن برجستهقطب جنوب شده است و برخی آمار نشان می دهد که اکنون بیشتر از هر کشور دیگری در این بخش از جهان هزینه می کند. طبق این گزارشچین دارای سه پایگاه تحقیقاتی در قطب جنوب، ۲ اردوگاه میدانی و سه منطقه فرودگاهی است. روسیه نیز در قاره یخ زده ادعای دیرینه ارضی داردو مدعی است که قاره جنوبگان را در سال ۱۸۲۰ میلادی کشف کرده است. این درحالی است که آمریکا و انگلیس نیزادعای مشابهی در این زمینه رامطرح کرده اند. پس از سقوط شوروی ، سه پایگاه تحقیقاتی آن در دهه ۱۹۹۰ در قطب جنوب بسته شد اما روسیه در چند سال گذشته تحقیقاتخود را در این نقطه از جهان با کاشت گیرنده های ماهواره ای از سرگرفته است. استرالیا و نیوزیلند امیدوارند بتوانند ذخایر و منابع انرژی خود رابا استفاده از منابع این بخش از جهان افزایش دهند و البته همه کشورهای رقیب در قطب جنوب به آن به عنوان پایگاه مهم استراتژیک در دهه هایآتی در کره زمین نیز می نگرند. روسیه و چین نیز قطب جنوب را برای نظم جهانی اینده بسیار حائز اهمیت می دانند.

نویسندگان

زهراسادات حسینی

دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل ، دانشگاه آزاد اسلالامی ، واحد جامع و مستقل نجف آباد، نجف آباد ، ایران