آسیب شناسی برنامه های توسعه ایران قبل و بعد از انقلاب و ارائه راهبردهای محوری

اصطلاح توسعه به صورت فراگیر پس از جنگ جهانی دوم مطرح شده است واژه توسعه در لغت بهمعنای خروج از «لفاف» است. در قالب نظریه نوسازی، لفاف همان جامعه سنتی و فرهنگ و ارزش هایمربوط به آن است که جوامع برای متجدد شدن باید از این مرحله سنتی خارج شوند. برای رسیدنبه یک جامعه توسعه یافته باید با برنامه ریزی مناسب و هدفمند؛ راه های رسیدن به توسعه را هموارکرد. برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، به مجموعه برنامه هایمیان مدتی گفته می شود که به صورت پنجساله و توسط دولت وقت تنظیم می شود و به تصویبمجلس شورای اسلامی می رسد. در این مقاله برنامه های توسعه ایران قبل و بعد از انقلاب بررسی وآسیب شناسی می شوند و در انتها راهکارهای محوری جهت تحقق برنامه های توسعه ارایه خواهد شد.این مقاله باهدف آسیب شناسی، ارزیابی و تحلیل برنامه های توسعه قبل از انقلاب با روش توصیفی-تحلیلی و از نظر ماهیت گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای- اسنادی استفاده شده است. نتایجبه دست آمده از این ارزیابی بیانگر نقاط ضعف و قوت برنامه های توسعه قبل و بعد از انقلاب می باشد.

کلیدواژه ها:

ایران ، برنامه توسعه ، آسیب شناسی توسعه ، راهبرد توسعه