نقش گردشگری غذا بر توسعه اکوتوریسم و توانمندی جامعه بومی (مطالعه موردی بخش شاندیز)

در سالیان اخیر گردشگری غذا در میان ارکان اساسی و کلیدی صنعت گردشگری جای گرفته است. لیکن، علیرغم توجه جدی به گردشگری غذا در کشورهای دنیا، در کشور ما تاکنون توجه جدی به این مقوله نشده وتحقیقات انجام شده از سوی پژوهشگران داخلی نیز بسیار اندک است. از طرف دیگر، استان خراسان رضوی بخصوص شهرستان شاندیز با داشتن انواع غذاهای گردشگری پسند بخصوص شیشلیک یکی از مقاصد اول گردشگران این بخش می باشد. لذا در این تحقیق به ارزیابی نقش گردشگری غذا در توسعه گردشگری با مطالعه موردی بخش شاندیز از شهرستان طرقبه شاندیز پرداخته شد. برای این منظور، جامعه آماری مشتمل بر دو گروه ساکنین و بازدیدکنندگان بخش شاندیز در نظر گرفته شده و نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران برای گروه الف (n=۸۶) و ب (n=۲۹۱) تعیین شد. همچنین جهت گردآوری داده های تحقیق از پرسشنامه و جهت تجزیه و تحلیل آن ها از آزمون های t یک طرفه و فریدمن استفاده شد. نتایج نشان داد که گردشگری غذا از تاثیر معناداری بر توسعه گردشگری، ارتقا سطح فرهنگی، افزایش فرصت های شغلی، کاهش نابرابری ها و توسعه عدالت اجتماعی و برندسازی غذاهای محلی بخش شاندیز برخوردار می باشد. همچنین، در میان مولفه های توسعه گردشگری بخش شاندیز (ارتقا سطح فرهنگی، افزایش فرصت های شغلی، کاهش نابرابری و توسعه عدالت اجتماعی و برندسازی غذاهای محلی) گردشگری غذا بیشترین تاثیر را بر برندسازی غذاهای محلی و کمترین تاثیر را بر کاهش نابرابری و توسعه عدالت اجتماعی دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری غذا ، توسعه گردشگری ، برندسازی غذاهای محلی ، بخش شاندیز