معیار گفتاری، معیار نوشتاری

برخلاف زبان شناسی همگانی که گفتار را در مقام نظر و عمل بر نوشتار اولویت می دهد، در بحث زبان معیار و معیارسازی، تقدم با نوشتار است. این امر دلایل اجتماعی و فرهنگی و فنی دارد و به ویژگی های کارکردی و ساختاری نوشتار باز می گردد. ویژگی ها و ساختار نوشتار آن را معیارپذیر و ویژگی ها و ساختار گفتار آن را معیارگریز ساخته است؛ به طوری که برخی وجود معیار گفتاری را انکار می کنند. با این حال زبان شناسان اجتماعی برای زبان معیار، گونه گفتاری قائلند ولی در تعریف آن تساهل می کنند. با آن که معیار گفتاری قاعدتا باید هنجارها و ملاک های خاص خود را داشته باشد، هنجارها و ملاک های نوشتار بر آن تحمیل می گردد و نوشتار برای گفتار به مثابه راهنما عمل می کند. هرچه فاصله میان گفتار و نوشتار در زبانی کمتر باشد، آن زبان درجه معیاری والاتری دارد. شکاف میان گفتار و نوشتار گاهی سبب مرگ زبان های معیار گشته است.

کلیدواژه ها:

Standard language ، written language ، Spoken language ، Lafze Qalam ، زبان معیار ، گفتار ، نوشتار ، لفظ قلم