تعیین اثربخشی قصه درمانی بر بهبود ادراک خود و کاهش مشکلات رفتاری در دانش آموزان پایه سوم ابتدایی ناحیه یک آموزش و پرورش شیراز

مقدمه :پژوهش حاضر با قصه درمانی بر بهبود ادراک خود و کاهش مشکلات رفتاری در دانش آموزان پایه سوم ابتدایی ناحیه یک آموزش و پرورش شیراز انجام گرفت. روش :پژوهش یک مطالعه کاربردی از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بوده که جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر (با سن تقویمی۱۰-۱۱ سال) که در مدارس ناحیه یک شهر شیراز مشغول تحصیل بودند، میباشد. افراد نمونه تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان بودند. که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند.. ابزار اندازه گیری پژوهش پرسشنامه ادراک خود هارتر (۱۹۸۹) و پرسشنامه مشکلات رفتاری شهیم و یوسفی (۱۳۷۸) بودند. همچنین قصه درمانی به صورت مراحل درمانی به دانش آموزان گروه آزمایش طی ۱۲ مرحله اجرا شد. یافته ها :نتایج نشان داد که مقدار F در نمره پس از آزمون ادراک خودp<۰/۰۰۱)] ، [F=۳۷/۸۰۷ معنادار شده است بنابراین به این نتیجه رسیدیم که قصه درمانی بر ادراک خود در دانش آموزان پایه سوم ابتدایی ناحیه یک آموزش و پرورش شیراز اثربخشی دارد. و همچنین نتایج نشان داد که بین دو بعد نقص توجه و ترس در دو گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد ( p ۰/۰۰۱) و با توجه به میانگین های مشاهده شده مشخص شد که نمرات گروه آزمایش در این ابعاد در مرحله پس آزمون کاهش یافته و می توان گفت که قصه درمانی باعث کاهش این ابعاد از مشکلات رفتاری شده است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج دیگر قصه درمانی بر بهبود ادراک خود در دانش آموزان پایه سوم ابتدایی ناحیه یک آموزش وپرورش شیراز اثربخشی داشت.

کلیدواژه ها:

قصه درمانی ، ادراک خود ، مشکلات رفتاری