گردشگری روستایی و توسعه پایدار

از آنجا که توانمندسازی روستایی از طریق ایجاد فعالیتهای مکمل کشاورزی می تواند با افزایش در آمد خانوارهای روستایی، ایجاد اشتغال و تشویق تولید محصولات کشاورزی و صنایع دستی، به عنوان راهکاری برای بهبود رشد اقتصادی و اجتماعی در روستا باشد، می بایستی در فرایند برنامه ریزی توسعه روستایی مورد توجه قرار گیرد. در این میان التفات به اثرات مثبت و منفی احتمالی گسترش توریسم در نواحی روستایی ، باید در انتخاب نوع رویکرد به توسعه توریسم روستایی تاثیر گذار باشد. بر این اساس ضروری بنظر می رسد تا در قالب ارزیابی و مکان گزینی مناطق توریسم پذیر، با شناسایی اثرات مثبت و تبعات منفی در قالب تحلیل عوامل استراتژیک، به بازبینی شرایط خاص مناطق روستایی در ایران پرداخت تا میزان بیشینه کارآمدی در نتایج توسعه توریسم روستایی امکان یابد. علاوه بر این، ضروری بنظر میرسد تا در فرایند توریسم روستایی حفاظت و نگهداشت محیط زیست، استفاده بهینه و متعادل از منابع طبیعی و دارایی های روستایی مورد توجه باشد تا در قالب توسعه پایدار روستایی، ضمن پاسداشت حقوق آیندگان از مواهب طبیعی روستا، امکان بهبود کیفیت زندگی و معیشت پایدار روستاییان نیز، امکان تحقق یابد. در این تحقیق نیز تلاش شده است تا با بررسی، ارزیابی و بازنگری اثرات مثبت و تبعات منفی گسترش توریسم در نواحی روستایی و با بیان روند توسعه روستایی پایدار، امکان تعمیم و بکارگیری نتایج این پژوهش برای فرایند برنامه ریزی و ارزیابی توریسم روستای فراهم شود.

کلیدواژه ها:

توریسم ، گردشگری روستایی ، توسعه پایدار ، توسعه روستایی