بررسی اثرات گردشگری روستایی در ارتقاء توسعه پایدار روستایی

امروزه برای ایجاد توسعه همه جانبه و پایدار خصوصاً در زمینه توسعه پایدار روستایی و همچنین جایگزینی منابع جدید کسب درآمد به جای منابع نفتی، نیازمند استفاده از تمامی توانها و قابلیت های یک سرزمین به صورت سیستماتیک می باشیم. گردشگری روستایی از مهمترین رویکردهای اقتصاد گردشگری در راستای بهره وری بهینه و پایدار از منابع طبیعی و زیست بوم روستایی بشمار می رود که از جنبه های فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی و معیشتی، و رشد و پیشرفت رشد ناخالص ملی مورد التفات فزاینده ای قرار گرفته که در این میان، حفظ محیط زیست و منابع طبیعی، از مهمترین محورها و مولفه های گسترش آن بشمار می رود. در واقع می توان گفت که در راستای اصلاح الگوی مصرف می توان منابع طبیعی و جاذبه های گردشگری شرایط فعلی ایران را گنجینه و منابعی دانست که باید راهکارهایی در راستای روشهای استفاده بهینه، گسترش توجه گردشگران داخلی و خارجی به منابع و جاذبه های روستایی و روشهای مدیریت موثر و کارآمد این صنعت برداشته شود که با توجه به گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات، لازم است تا از این فناوری در توسعه و مدیریت گردشگری روستایی بهره برد. بر این اساس این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با ارائه یک الگوی مطلوب برای توسعه گردشگری روستایی پرداخته می شود. نتایج و یافته های تحقیق حاضر بر ارائه الگویی در توسعه گردشگری پایدار روستایی در راستای اصلاح الگوی مصرف در صنعت گردشگری روستایی در حوزه بکارگیری بهینه و کارآمد منابع و جاذبه های موجود مناطق روستایی حال حاضر ایران اشاره دارد.

کلیدواژه ها:

توریسم ، توسعه روستایی ، گردشگری پایدار ، گردشگری روستایی