اکوتوریسم و توسعه پایدار

توسعه پایدار فرایندی است که طی آن مردم یک کشور نیازهای خود را بر می آورند و زندگی خود را ارتقاء می بخشند، بدون آنکه از منابعی که به نسل های آینده تعلق دارد مصرف کنند. بنابراین توسعه را زمانی پایدار می خوانیم که مخرب نباشد و امکان حفظ منابع، اعم از خاک، آب، منابع ژنتیکی، گیاهی و جانوری را برای آیندگان فراهم آورد. در توسعه پایدار، اصل این است که منابع طبیعی پایه به گونه ای محافظت شوند که نسل های آینده دست کم بتوانند به اندازه نسل کنونی تولید و مصرف کنند. انواع گردشگری را با توجه به عملکرد گردشگران می توان به پایدار و ناپایدار تقسیم کرد. در میان انواع گردشگری، اکوتوریسم با توسعه پایدار هماهنگی و سازگاری بیشتری دارد. اکوتوریسم یک شکل از گردشگری طبیعی است که حداکثر توجه را نسبت به حفاظت و نگهداری از محیط شامل تنوع زیستی، حیات وحش و سیستم های زیست محیطی، با تأکید بر آموزش دادن به گردشگر درباره ی محیط زیست و چگونگی حفاطت از آن دارد. در این مقاله ابتدا به مفهوم توسعه پایدار اشاره می شود و پس از توصیف گردشگری پایدار و اصول آن، با ارائه تعریف هایی از اکوتوریسم، به رابطه توسعه پایدار و اکوتوریسم پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، گردشگری ، گردشگری پایدار ، اکوتوریسم ،