اثر مصرف مقادیر متوسط و بالای کافئین بر پاسخ برخی فاکتورهای التهابی متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز در زنان دارای اضافه وزن

هدف پژوهش حاضر بررسی اثرمصرف مقادیر مختلف کافئین برفاکتورهای التهابی پروتئین واکنشگر-C و هموسیستئین متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز درزنان دارای اضافه وزن غیرفعال بود. ۱۲ زن غیرفعال دارای اضافه وزن بادامنه سنی ۶۱/۲±۵/۳۲ سال و شاخص توده بدنی ۶۳/۳±۲۸/۲۷ (kg/m۲) انتخاب شدند. این پژوهش در ۳مرحله و ۲ماه و با رعایت اتمام قاعدگی آزمودنی ها و در حالت ناشتایی انجام شد. درجلسه اول (اتمام قاعدگی ماه اول)، آزمودنی ها کافئین را به صورت دارونما، درمرحله دوم (اتمام قاعدگی ماه دوم) آزمودنی ها کافئین به میزان متوسط (۶ mg/kgbw) و درمرحله سوم (یک هفته بعد از مرحله دوم) کافئین به میزان بالا (۹ mg/kgbw) مصرف و ۳۰ دقیقه بعد ازهر بارمصرف کافئین، آزمون وامانده ساز بروس را انجام دادند.  بعد از هر مرحله، ازآزمودنی ها خونگیری به عمل آمد و پس ازسانتریفوژ، مقدار CRP و هموسیستئین به ترتیب باروش های آنزیماتیک و ایمنونفلومتری اندازه گیری شدند. داده های پژوهش بااستفاده از آزمون های آماری تحلیل واریانس مکرر و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنی داری ۰۵/۰p < تجزیه و تحلیل شدند.یافته های پژوهش نشان داد که مصرف مقدار متوسط کافئین (۰۵/۰P>) و همچنین مصرف مقدار بالای کافئین بر CRP زنان دارای اضافه وزن غیرفعال متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز تاثیر نداشته است  (۰۵/۰P>). در مقابل یافته های تحقیق نشان داد که مصرف مقدار متوسط کافئین (۰۵/۰p <) و همچنین مصرف مقدار بالای کافئین بر هموسیستئین زنان دارای اضافه وزن غیرفعال متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز تاثیر داشته است  (۰۵/۰p <). در نهایت می توان نتیجه گرفت احتمالا با مصرف دوزهای متوسط و بالای کافئین میزان التهاب ناشی از یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز را کاهش می دهد.