تخمین حداکثر عمق آبشستگی در پایین دست سازه های تنظیم تراز آب

آبشستگی پاییندست سازههای هیدرولیکی پدیدهای است که معمولا به علت تجاوز سرعت جریان و یا تنش برشی از حد بحرانی بوجود میآید . در این تحقیق با استفاده از اطلاعات آزمایشگاهی جمعآوری شده بورمن - جولین و دآگوستینو سعی شد که معادلاتی دقیقتر جهت محاسبه حداکثر عمق آبشستگی در پاییندست سازههای تنظیم تراز بدست آید . مقایسه این روابط با معادلات دیگر محققان نشان داد که این روابط از دقت بسیار بالاتری برخوردار میباشند . در این مقاله همچنین از شبکه های عصبی مصنوعی با الگوریتم آموزشی پس انتشار خطا جهت تخمین حداکثر عمق آبشستگی استفاده گردید و مدلی که در لایه پنهان خود دارای ۷ نرون است به عنوان مناسبترین مدل حاصل شد . در نهایت با استفاده از پارامترهای آماری، مدل عصبی با معادلات بهینهسازی شده مقایسه گردید . نتایج این ارزیابی نشان دهنده دقت بالاتر و مناسبتر شبکه عصبی مصنوعی است .

کلیدواژه ها:

آبشستگی ، پس انتشار خطا ، شبکه های عصبی مصنوعی ، بهینهسازی غیرخطی