تاثیر جایگزینی ریزدانه با لیکا و استفاده از ژل میکروسیلیس الیافی بر خواص بتن خود تراکم

هدف از این تحقیق بررسی بتن خود تراکم سبک حاوی ترکیبات مختلف ژل میکروسیلیس الیاف دار و لیکامی باشد. متغیرهای مورد بررسی به ترتیب شامل ژل میکروسیلیس الیاف دار (۰، ۵، ۷/۵ و ۱۰ درصد وزنی سیمان) و لیکا (۰، ۵۰ درصد وزنی جایگزین ماسه مصرفی) بودند. برای این منظور تاثیر این پارامترها بر خواص بتن خودتراکم در حالت تازه و سخت شده بررسی شد. آزمایشات کارایی بتن خود تراکم برروی نمونه ها در حالت خمیری و تازه انجام شد. این آزمایشات شامل جریان اسلامپ، T۵۰، قیفV و جعبه L بودند. در قسمت بعدی آزمایشات بتن سخت شده برروی نمونه ها انجام شد. این آزمایش ها نیز شامل آزمایش مقاومت فشاری، آزمایش مقاومت کششی دو نیم شدن استوانه ای و سرعت امواج فرا صوت بودند. نتایج آزمایشگاهی نشان داد استفاده از ژل میکروسیلیس الیاف دار، مقاومت فشاری ۲۸ روزه نمونه های حاوی ماسه را در حدود ۸/۵ تا ۳۱ درصد و مقاومت فشاری ۲۸ روزه نمونه های حاوی لیکا را در حدود ۱۹ تا ۳۸ درصد افزایش داد. افزودن ۵، ۷/۵ و ۱۰ درصد ژل میکروسیلیس الیاف دار به نمونه هایی که در آنها از ماسه به عنوان ریزدانه استفاده شده است، مقاومت کششی دو نیم شدن استوانه ای را به ترتیب ۱۹/۱، ۳۱/۹ و ۴۴/۷ افزایش داده است. مقاومت کششی دو نیم شدن استوانه ای بتن سبک با ۵۰ درصد جایگزینی لیکا نسبت به بتن فاقد لیکا ۱۴/۹ درصد کاهش یافت که این میزان با افزودن ۱۰ درصد ژل میکروسیلیس الیاف دار به ۰/۴ درصد کاهش یافت. بر اساس معیارهای کارایی بتن تازه و مقاومتی بتن سخت شده، استفاده از ۵۰ درصد لیکا و ۷/۵ درصد ژل میکروسیلیس الیاف دار در مقایسه با سایر طرح ها بهینه تر می باشد.

کلیدواژه ها:

بتن سبک ، خواص رئولوژیکی ، خواص مکانیکی ، ژل میکروسیلیس الیاف دار ، لیکا