بررسی تاثیر اقتصاد بر نرخ خودکشی در ایران

خودکشی را می­توان یکی از مهم­ترین آسیب­های اجتماعی قرن حاضر قلمداد نمود. این آسیب اجتماعی روندی روبه رشد دارد و باعث نابودی سرمایه­های انسانی می­شود. با توجه به نقش اساسی سرمایه­های انسانی در رونق و توسعه اقتصادی کشورها، بررسی علل اقدام به خودکشی حائز اهمیت است. در این میان، علم اقتصاد نیز همگام با سایر علوم تلاش­هایی را درجهت بررسی و شناسایی عوامل اقتصادی موثر بر خودکشی انجام داده ­است. مطالعه حاضر نیز ازجمله مطالعات انجام­شده در این حوزه، در تلاش است تا با استفاده از الگو­های اقتصادسنجی داده­های تابلویی (روش گشتاورهای تعمیم­یافته) به­بررسی عوامل اقتصادی موثر بر میزان خودکشی در استان­های ایران در بازه زمانی ۱۴۰۰-۱۳۸۴ بپردازد. از همین­رو، در این مطالعه به اثرگذاری عوامل اقتصادی متعددی، همچون رشد اقتصادی، نرخ بیکاری، نرخ تورم، نابرابری درآمدی، صنعتی­شدن، شکاف تولید و شهرنشینی در سطح و با یک دوره وقفه در اقدام به خودکشی در استان­های ایران پرداخته می­شود. نتایج تجربی حاکی­از آن است که اکثر متغیرهای اقتصادی با یک دوره وقفه، دارای تاثیر معناداری بر خودکشی هستند. به­طوری که با افزایش رونق و رشد اقتصادی در دوره گذشته، نرخ خودکشی دوره جاری کاهش معناداری یافته است. در­حالی­که، شکاف تولید، نرخ بیکاری، تورم، نابرابری درآمدی و شهرنشینی در دوره گذشته دارای رابطه مثبت با نرخ خودکشی دوره جاری هستند.

کلیدواژه ها:

خودکشی ، عوامل اقتصادی ، رشد اقتصادی ، روش گشتاورهای تعمیم یافته ، استان های ایران