بررسی اثرات سرریز صنعتی شدن بر بیکاری در استان های ایران

یکی از مشکلات اصلی اقتصاد ایران، نرخ بیکاری بالا است. به همین دلیل شناخت عوامل موثر بر بیکاری گامی موثر برای کاهش اثرات نامطلوب اجتماعی ناشی از بیکاری است. مطالعه حاضر با استفاده از داده های استانی برای دوره زمانی ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۴ و رهیافت اقتصادسنجی فضایی به بررسی اثرات سرریز صنعتی شدن بر بیکاری استان ها می پردازد. شواهد حاصل از برآورد الگو نشان می دهد که توسعه صنعت و رشد اقتصادی اثر منفی و معناداری بر بیکاری دارد. اما اثر جمعیت بر بیکاری مثبت و معنادار است، به طوری که یک درصد افزایش در صنعتی شدن و تولید باعث کاهش نرخ بیکاری به اندازه ۰۸۹/۰ و ۰۹۸/۰ درصد می شود.  اثرات سرریز صنعتی شدن بی معنا است و این ناشی از عدم توسعه بنیادی و زنجیره ای صنعت در استان های ایران است. بنابراین توسعه صنعت در هر استان براساس مزیت نسبی و سیاست آمایش سرزمین، بهبود کیفیت سیستم آموزشی برای توانمند ساختن نیروی کار از جمله سیاست های موثر برای کاهش بیکاری است.

کلیدواژه ها:

صنعتی شدن ، بیکاری ، اقتصادسنجی فضایی ، استان ها