تحلیل سبک شناختی طنز شاعران جامعه گرا و شاعران صوفی
محل انتشار: دوفصلنامه تاریخ ادبیات، دوره: 12، شماره: 1
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 154
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HLIT-12-1_004
تاریخ نمایه سازی: 22 شهریور 1400
چکیده مقاله:
مقاله حاضر به بررسی و مقایسه طنز شاعران جامعهگرا و شاعران صوفی در بازه زمانی قرن ششم تا هشتم میپردازد تا نشان دهد گرایشهای فکری متفاوت تا چه میزان در ظهور نوع خاصی از طنز موثر هستند. شاخصههای مورد ارزیابی به سه جنبه شخصیتپردازی، شگردهای طنز و اهداف طنز، تقلیل یافت. با تجزیه و تحلیل این دادهها، به نظر میرسد طنز شاعران جامعهگرا که اندیشه آنها بیشتر با جنبههای واقعگرایی منطبق است، از لحاظ زبان و بیان، شگردها، اهداف و محتوا، نمودی برونگرایانه دارد؛ طنزی که حاصل خلاقیت زبانی است و در روساخت اثر خود را نشان میدهد. در مقابل، شاعران صوفی مسلک که دیدی عرفانی داشتند، اهداف و محتوای طنز آنها متناسب با افکارشان، جلوهای درونگرایانه به خود گرفت؛ مطابق همین، طنز شاعران جامعهگرا در پناه بلاغت به ظهور رسید و در بستر طنز زبانمحوری جریان پیدا کرد، در حالی که طنز شاعران صوفی همانند احوالات درونی آنان در ساختار نفوذ کرد و زمینه شکلگیری طنز ساختاری را فراهم آورد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
طاهره اله دادی
آموزش و پرورش
محمد پارسا نسب
دانشگاه خوارزمی