تحلیل جایگاه برنامه ریزی منطقه ای در تعادل شبکه شهری در ایران

برنامه ریزی منطقه ای به عنوان اقدامی برای رقع عدم تعادل در یکفضای جغرافیایی صورت گرفته و محصول آن ایجاد سازمانی متوازن از فعالیت و جمعیت است. در این مقاله ابتدا به بررسی نخست شهری و شبکه شهری پرداخته شده و سپس به طرح اثرات برنامه ریزی های قبل و بعد از انقلاب در ساماندهی جمعیت و نقش آن در شکل دهی به شبکه شهری ایران پرداخته شده است. روش این مقاله توصیفی- تحلیلی می باشد که در آن ابتدا بر اساس مطالعات اسنادی به گردآوری مهمترین منابع در ارتباط با شبکه شهری و نیز برنامه ریزی منطقه ای در ایران پرداخته شده است. سپس بر اساس اطلاعات به دست آمده به تحلیل داده ها پرداخته شده است و نتایج در قالب تحلیل اطلاعات ارائه شده است. نتایج تحقیق حاکی از تاثیرات عمیق برنامه ریزی منطقه ای در تعادل جمعیتی و توازن در شبکه شهری ایران دارد.

کلیدواژه ها:

شبکه شهری ، نخست شهری ، جمعیت ، برنامه ریزی منطقه ای ، ایران.