کشت برخی گیاهان دارویی در خاک های آلوده به فلزات سنگین: راهکاری برای مدیریت اراضی آلوده
محل انتشار: دوفصلنامه مدیریت اراضی، دوره: 3، شماره: 2
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 285
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LMJ-3-2_004
تاریخ نمایه سازی: 16 شهریور 1400
چکیده مقاله:
خاک به عنوان جزئی از بیوسفر نقش مهمی در تولید غذا و پایداری محیط زیست دارد. آلودگی محیط زیست و خاک به فلزات سنگین یکی از مشکلات بزرگی است که کشورهای در حال توسعه و صنعتی با آن رو به رو هستند. آلودگی خاک ها با فلزات سنگین اغلب ناشی از فعالیت های انسان مانند توسعه صنعت، گسترش شهرنشینی، مصرف لجن فاضلاب، کمپوست ها و کودهای شیمیایی در کشاورزی و غیره می باشد. برای حذف فلزات سنگین از خاک های آلوده چندین روش شامل روش های فیزیکی، شیمیایی و زیستی وجود دارد. گیاه پالایی یکی از روش های مورد استفاده در حذف آلاینده ها می باشد که ضمن سادگی، ارزان قیمت و موثر بودن باعث تخریب محیط زیست نمی شود. گیاه جذبی یکی از بخش های گیاه پالایی است که با انباشت فلزات سنگین در اندام های هوایی گیاهان بیش انباشتگر، حذف این عناصر از خاک های آلوده را امکان پذیر می کند. در سال های اخیر به دلیل رشد کند و تولید زیست تودهاندک گیاهان بیش انباشتگر، مصرف برخی گیاهان زراعی، چوبی، دارویی و معطر دارای زیست توده بالا به عنوان یک جایگزین مناسب به جای بیش انباشتگر ها برای استخراج فلزات سنگین از خاک های آلوده پیشنهاد شده است. گیاهان دارویی مورد استفاده برای گیاه جذبی ممکن است بیش انباشتگر های گیاهی نباشند و در مقایسه با دیگر گیاهان زراعی و چوبی پتانسیل گیاه جذبی بالایی نداشته باشند ولی به دلیل تولید محصول نهایی (متابولیت های ثانویه) عاری از فلزات سنگین و اقتصادی بودن متابولیت های ثانویه آن ها، می توانند به عنوان گیاهان مناسب برای گیاه پالایی خاک های آلوده به فلزات سنگین مورد استفاده قرار گیرند. مقاله حاضر به بررسی امکان کشت گیاهان دارویی بابونه، ریحان، شاهدانه، نعناع، گل راعی، خرفه، مریم گلی و اسطوخودوس در خاک های آلوده به فلزات سنگین و پتانسیل گیاه پالایی آنها می پردازد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حمایت عسگری لجایر
دانشجوی دکتری گروه علوم و مهندسی خاک دانشگاه تبریز.
نصرت اله نجفی
دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک دانشگاه تبریز
ابراهیم مقیسه
استادیار پژوهشکده کشاورزی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :