بررسی برخی صفات فیزیولوژیک و رابطه فیلوژنی شش توده ریحان (Ocimum basilicum) بومی ایران

این تحقیق به منظور ارزیابی تنوع فیزیولوژیک و مطالعه روابط فیلوژنی توده های گیاه ریحان تحت شرایط کم آبیاری و تراکم در گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. توده های مختلف ریحان بومی ایران (شش توده شامل افغانی سبز، قائمیه بنفش، قهجاورستان سبز، اردستان سبز، مبارکه سبز و مهیار بنفش) در گلخانه به صورت کشت ردیفی خاکی و با تراکم- های ۵۰×۳۰ و ۵۰×۱۰ کشت شد. آبیاری به صورت قطره ای کاملا کنترل شده با استفاده از تشتک تبخیر و در قالب سه تیمار ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ درصد آبیاری انجام شد. نتایج آزمایش حاکی از تاثیر معنیدار تیمارهای موردمطالعه بر صفات فیزیولوژیک ریحان بود. در شرایط آبیاری ۶۰ و ۸۰ درصد بالاترین میانگین (به ترتیب ۷۰ و ۷۵ درصد) محتوی نسبی آب برگ به توده افغانی سبز با تراکم ۵۰×۱۰ و ۵۰×۳۰ اختصاص داشت و در شرایط ۱۵۵ درصد بالاترین میانگین (۸۴ درصد) محتوی نسبی آب برگ به توده اردستان سبز با تراکم ۵۰×۳۰ اختصاص داشت. در ارتباط با صفت نشت یونی نیز مشخص شد که در شرایط آبیاری ۰۵ درصد بالاترین میانگین (۰/۴۰۵) به قهجاورستان سبز با تراکم ۵۰×۳۰ اختصاص داشت و در شرایط ۸۰ درصد بالاترین میانگین (۰/۴) به همین توده با تراکم ۵۰×۱۰ اختصاص داشت و در شرایط ۱۰۰ درصد بالاترین میانگین (۰/۳۶) به توده قائمیه بنفش با تراکم ۵۰×۱۰ اختصاص داشت. بر اساس نتایج گروه بندی توده های ریحان موردمطالعه مشخص شد که دو جمعیت اردستان سبز و مبارکه سبز دارای ۹۸ درصد تشابه می باشند و توده مهیار بنفش نیز دارای ۹۶ درصد تشابه با این دو توده می باشد و توده قهجاورستان سبز بیشترین تنوع را از لحاظ صفات فیزیولوژیک با سایر توده های مورد مطالعه دارد.

کلیدواژه ها:

تنش آبی ، تراکم کاشت ، روابط فیلوژنی ، فیزیولوژی