بررسی بایدهای معماری یک مجموعه توریستی-اقامتی در جهت افزایش تعاملات اجتماعی

با افزایش زندگی مدرن شهری و احاطه شدن شهرها با نمای برج ها و ساختمان ها و رواج فرهنگ بی تفاوتی مدنی،شهرنشینان را با مشکلاتی نظیر انزواطلبی و کاهش تعاملات اجتماعی میان افراد روبه رو کرده است. لذا مردم به مکان هاییاحتیاج دارند تا در آن به تعاملات اجتماعی و رفع نیازهای روانی خود بپردازند و ساعاتی را در آرامش و شادی بگذرانند. درواقع معماری باید در پی افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسان ها باشد. نبود فضاهای توریستی-اقامتی مناسب برایگردشگران نه تنها آرامش و رفاه آنان را بهم می زند بلکه رونق اقتصادی صنعت گردشگری را نیز کاهش می دهد.صنعتی کهامروز وابستگی بسیاری به معماری دارد. بنابراین تحقیق حاضر سعی بر آن دارد تا با بررسی مولفه های کالبدی و اجتماعیموثر بر افزایش تعاملات اجتماعی در چارچوبی معمارانه بایدهایی را مشخص سازد که حضور پررنگ آنها در یک فضا می تواندبه چه میزان تاثیر گذار باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، پایداری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی ، گردشگری