مسئولیت پذیری توهین کردن در تشدید خشونت و پرخاشگری در روابط اجتماعی دانش آموزان دبیرستان از منظر دینی و حقوق کیفری

زبان دریچه روح آدمی است و سخن انسان از فطرت درونی او سرچشمه می گیرد، که توهین نمودی از آن است، و از عوامل تیرگی و تباهی روابط ایمانی و انسانی به شمار می رود، و باعث خشونت و پرخاشگری می شود، از این رو براساس متون دینی، توهین و فحش به طور کلی ممنوع و حرام است، حقوق کیفری نیز برحرام بودن آن صحه گذاشته است. هدف اصلی پژوهش، شناخت تاثیر پذیری هویت فردی نوجوانان و جوانان از فرامین الهی با استفاده از راهکارهای اصولی درآئین روحبخش اسلام، و حقوق کیفری ایران است، که از طریق شناخت این راهکارها، مسئوولیت پذیری آنان معنا پیدا می کند. پژوهش با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی به شیوه کتابخانه ای انجام شد، نتایج تحقیق بیانگرآن است می توان ازطریق تدابیر دینی، روانشناختی تربیتی، در سطح خانواده و مدرسه نسبت به کاهش خشونت کلامی و فیزیکی از پرخاشگری در میان نوجوانان و جوانان پیشگیری کرد. لازم است یادآوری شود این موضوع از منظر جرم شناسی (حقوق کیفری) ذیل پیشگیری اجتماعی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

توهین ، خشونت کلامی ، نوجوانان ، جوانان ، حقوق کیفری