پیش بینی تقاضای آتی فرودگاه به روش دلفی و ارزیابی و مقایسه آن با سایر روش ها: مطالعه موردی فرودگاه پارس آباد

تسهیلات عمومی از جمله فرودگاه و سایر تسهیلاتی از این قبیل به منظور ارائه خدمات به عموم شهروندان و مراجعات ساخته می شوند. بهره برداری صحیح و ارائه خدمات مناسب تنها در صورتی میسر خواهد بود که فضا و امکانات این تسهیلات متناسب با تقاضای استفاده عمومی از آنها طراحی شده باشد. بنابراین پس از شناخت وضع موجود فرودگاه، بررسی و پیش بینی تقاضای سفر آن مهمترین عنصر در فرآیند مطالعات یک طرح جامع فرودگاهی و البته هر طرح جامع حمل و نقلی است. در مقاله حاضر، ابتدا مروری بر شیوه های برآورد تقاضا صورت گرفته است و در مرحله بعد به ارائه مدل های پیش بینی تقاضا از جمله اقتصادسنجی منطقه ای، روش دلفی، روش رگرسیون مکانی و روش سهم بازار اختصاص دارد و نتایج تحلیل هر مدل ارائه شده ا ست. ارزیابی شیوه های مختلف مدل سازی و نتایج به دست آمده در هر مدل نشان می دهد که روش دلفی نتایج مطلوبی داشته و تا حدودی به واقعیت موجود در شرایط موجود وضعیت حمل و نقل هوایی کشور نزدیک تر است. این روش می تواند رویکردی مناسب در پیش بینی تقاضای فرودگاه ها به خصوص در فرودگاه هایی که اطلاعات کافی و مناسب از وضعیت پروازهای گذشته آن در دسترس نیست باشد. در نهایت نیز تقاضای آتی فرودگاه پارس آباد در سه افق ۵، ۱۰ و ۲۰ ساله برآورد و پیش بینی شده است.

کلیدواژه ها:

برآورد تقاضای سفر ، روش دلفی ، فرودگاه ، حمل و نقل هوایی ، پارس آباد