اثربخشی آموزش تاب آوری بر استرس و بهزیستی روانشناختی پرستاران یک مرکز نظامی در شهر کرمان

مقدمه: پرستاری حرفه ای پرتنش است و تنش های شغلی به پیامدهای منفی منتهی می شوند که از این پیامدها، می توان به افزایش استرس و کاهش بهزیستی روان شناختی اشاره داشت. بنابراین، پرورش مهارت هایی همچون تاب آوری برای مقابله با این پیامدها و یا پیشگیری از بروز آنها می تواند کمک کننده باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر میزان استرس و بهزیستی روانشناختی پرستاران انجام گرفته است. روش بررسی: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه ۲۲۰ پرستار یک بیمارستان نظامی بودند. برای انتخاب نمونه پژوهش، ۳۰ نفر از پرستارانی که در پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) نمره پایین و در پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن (۱۹۸۳) نمره بالا کسب کرده بودند، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (۱۵ نفر آزمایش و ۱۵نفر کنترل). گروه آزمایش تحت مداخله آموزش گروهی تاب آوری بر اساس نظریه هندرسون به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند.  یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش تاب آوری تاثیر معنی داری بر میزان استرس (۲۳/۴=F) و بهزیستی روانشناختی (۲۷/۵=F) پرستاران داشته است. بحث و نتیجه گیری: یافته ها حاکی از تاثیر آموزش های مبتنی بر درمان شناختی مانند تاب آوری، بر اقشار مختلف جامعه از جمله مشاغل پر استرس و کاهش معنی دار استرس و افزایش بهزیستی روانشناختی در آنها است.  

کلیدواژه ها:

Psychological resilience ، Nursing ، Stress ، تاب آوری ، پرستاری ، استرس