شواهد قرآنی و تحلیل آموزه های مقدمه وصیت نامه سیاسی الهی امام خمینی رحمه الله علیه

امام راحل به جهت آن که در مقام مرجعیت بود، لازمه افتاء، بهره گیری از مهمترین ادله اربعه یعنی قرآن است. هم چنین به دلیل آن که آن در جایگاه مفسر کتاب آسمانی قرار داشت؛ برای تفسیر آیات کریمه و استخراج نظرات قرآن بر مبنای اهل بیت علیهم السلام، رابطه تنگاتنگ با وحی الهی داشت.وصیت و سفارش به توحید، نبوت، معاد، اطاعت از قرآن، محبت و اطاعت از عترت و ... در کلام وحی و حضرات معصومان به جهت یادآوری امور فطری و ماندگاری در امور دینی انجام شده است و امام خمینی با تاسی به خداوند متعال و پیامبران و ائمه ، قلم بر روی اوراقی نهاده تا خود را متخلق به صفت خدا و انبیاء و عترت نموده و با نوشتن وصیت نامه به همه مردم دغدغه ایمانی و فکری خود را نسبت به مسائل دینی مردم اظهار کرد. امام با نوشتن وصیت نامه سیاسی الهی، تاسی به خداوند متعال و پیامبران و ائمه هدی، کرده، تا خود را متخلق به صفت خدا و انبیاء و عترت نموده و با نوشتن وصیت نامه به همه مردم، دغدغه خود را نسبت به مسائل دینی مردم بیان نمود. این نوشتار با تکیه بر آیات قرآن به روش کتابخانه ای و با رویکرد توصیفی تحلیلی، در پی ارائه شواهدقرانی و تحلیل نکات کلیدی مقدمه وصیت نامه سیاسی الهی می باشد.از یافته های پژوهش حاضر آن است که مقدمه و صیت نامه سیاسی الهی امام راحل مستند به شواهد قرانی و با هدف استمرار و صدور انقلاب اسلامی سامان داده شده است.

کلیدواژه ها:

قرآن ، امام خمینی ، آموزه های مقدمه وصیت نامه