بررسی اختلال بلع در سالمندان و ارائه ی مداخلات توانبخشی به این گروه از جامعه:

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 450

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ELDERHEALTH01_076

تاریخ نمایه سازی: 8 شهریور 1400

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: بلع یک فعالیت عصبی عضلانی پیچیده شامل مراحل دهانی، حلقی و مروی و عملکرد هماهنگ بسیاری از عضلات می باشد. اختلال بلع یکی از پیامدهای شایع سالمندی و بیماریهای گوناگون می باشد. اختلال بلع بر توانایی خوردن وعده های غذایی، کیفیت زندگی تاثیر گذاشته و ممکن است منجر به مرگ و آسپیراسیون نیز شود. تحلیل عضلات مرتبط با بلع و جویدن در افراد سالمند گزارش شده است. تغییرات مرتبط با سن در سیستم اسکلتی- عضلانی ممکن است با تغییراتی در ویژگی های انقباضی عضلات، ضعف و خستگی عضله ی جونده، زبان و حلق مرتبط باشد. با توجه به تغییرات فیزیولوژیکی و آناتومیکی ساختارهای بدن سالمندان، لازم است به احتمال وجود اختلال بلع در این گروه از افراد توجه شود و ارزیابی دقیق و کاملی در زمینه تشخیص اختلال بلع و ارائه ی مداخلات درمانی به صورت تیمی صورت گیرد. هدف مطالعه ی حاضر بررسی اختلال بلع در سالمندان و ارائه ی مداخلات توانبخشی در این افراد می باشد.روش جستجو: مطالعه ی حاضر با بررسی و مرور بر مطالعات منتشر شده در زمینه ی اختلال بلع در سالمندان در پایگاههای اطلاعاتی PubMed.صورت گرفت aging ، dysphagia rehabilitation از سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۱ انجام شد. جستجو با استفاده از کلیدواژه هایSID،science direct google scholar یافته ها: نتایج مطالعات نشان داده است که از دیدگاه آناتومیکی، سیستم های اسکلتی- عضلانی در افراد سالمند کندتر و از قدرت، ثبات، هماهنگی و استقامت کمتری برخوردار هستند. بنابراین افراد سالمند به زمان بیشتری برای صرف غذا نیاز دارند. تعداد واحدهای حرکتی با افزایش سن مخصوصا پس از ۵۰ سالگی کاهش می یابند. در مرحله ی دهائی بلع، جویدن، حرکت زبان و بسته شدن لبها برای شکل گیری لقمه مهم هستند. این عملکردها با افزایش سن تحت تاثیر قرار می گیرند. بر اساس نتایج اکثر مطالعات فراوانی اختلال بلع در میان غلظتهای مختلف مواد غذایی بیشتر مربوط به مایعات می باشد، زیرا مایعات نسبت به سایر غلظتها نفوذ پذیرتر می باشند و هر چقدر نفوذ پذیری لقمه بیشتر باشد احتمال نفوذ و آسپیراسیون بیشتر می شود. نتیجه گیری: برای درمان اختلال بلع در سالمندان باید یک برنامه ریزی به صورت تیمی و چند رشته ای شامل آسیب شناس گفتار و زبان، متخصص تغذیه، پزشک، روانشناس و مددکار اجتماعی صورت گیرد. به افراد سالمند دارای اختلال بلع توصیه می شود به آرامی غذا بخورند. آنها باید تقریبا ۳۰ دقیقه با کمک یک دستیار یا همراه، ماده ی غذایی را به منظور دریافت انرژی لازم بخورند. مدت زمان بیشتر منجر به خستگی عضلات و افزایش خطر آسپیراسیون می شود. مداخلات توانبخشی با هدف بهبود مستقیم اختلال بلع ارائه می شوند و شامل تمریناتی برای عضلات خاص یا گروهی از عضلات هستند. این مداخلات با افزایش قدرت، سرعت، مقاومت و دامنه ی حرکتی عضلات مرتبط با بلع باعث بهبود عملکرد عضلات و بلع می شوند. آسیب شناسان گفتار و زبان می توانند با ارائه ی این درمان ها به سالمندان نقش مهمی در افزایش طول عمر و کیفیت زندگی داشته باشند.

نویسندگان

مائده مقتدر

کارشناسی ارشد گفتاردرمانی، عضو هیئت علمی گروه گفتاردرمانی، مرکز تحقیقات توانبخشی اسکلتی و عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران