اثر یک دوره تمرین هوازی بر برخی عوامل خطرزای قلبی عروقی زنان میانسال

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: انگلیسی
مشاهده: 438

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SMPF-1-2_010

تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1400

چکیده مقاله:

هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر واسپین، ویسفاتین، سرم امیلوئید A (SAA)، مهارکننده و فعال کننده پلاسمینوژن (PAI-۱)، شاخص های قندی و نیمرخ چربی زنان میانسال بود. بدین منظور۳۰ نفر از زنان با میانگین سنی ۴۴/۹±۷۳/۴۸ سال، قد ۶/۵±۰۳/۱۵۶ سانتی متر و وزن ۵۷/۱۰±۳۷/۶۸ کیلوگرم به صورت تصادفی و پس از پرکردن پرسشنامه سلامت و فرم رضایت نامه آگاهانه به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در ابتدا پس از اندازه گیری قد و وزن، آزمودنی ها براساس شاخص توده بدن به دو گروه همسان تقسیم شدند. تمرین های هوازی شامل ۸ هفته تمرین هوازی با شدت ۵۵ تا ۶۵ درصد حداکثر ضربان قلب و هر هفته سه جلسه بود. ۲۴ ساعت قبل از شروع دوره تمرینی و پس از پایان آخرین جلسه تمرینی از آزمودنی ها خون گیری به صورت ناشتا صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون های t مستقل و وابسته استفاده شد (۰۵/۰=α). نتایج نشان داد که ۸ هفته تمرین هوازی اثر معنی داری بر افزایش واسپین دارد با وجود این اثر معنی داری بر ویسفاتین، PAI-۱، SAA، شاخص های قندی و نیمرخ چربی ندارد. براساس نتایج مطالعه حاضر ۸ هفته تمرین هوازی اثر معنی داری بر افزایش واسپین دارد، ولی بر بهبود عوامل خطرزای قلبی عروقی دیگر از قبیل ویسفاتین، PAI-۱، SAA، شاخص های قندی و نیمرخ چربی ندارد، از این رو به افراد غیرورزشکار و میانسال توصیه می شود که برای کنترل عوامل اثرگذار بر سلامت قلبی عروقی خود به فعالیت های ورزشی هوازی با شدت و یا مدت متفاوت تری از مطالعه حاضر بپردازند.