اثر یک دوره تمرین هوازی بر برخی عوامل خطرزای قلبی عروقی زنان میانسال

هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر واسپین، ویسفاتین، سرم امیلوئید A (SAA)، مهارکننده و فعال کننده پلاسمینوژن (PAI-۱)، شاخص های قندی و نیمرخ چربی زنان میانسال بود. بدین منظور۳۰ نفر از زنان با میانگین سنی ۴۴/۹±۷۳/۴۸ سال، قد ۶/۵±۰۳/۱۵۶ سانتی متر و وزن ۵۷/۱۰±۳۷/۶۸ کیلوگرم به صورت تصادفی و پس از پرکردن پرسشنامه سلامت و فرم رضایت نامه آگاهانه به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در ابتدا پس از اندازه گیری قد و وزن، آزمودنی ها براساس شاخص توده بدن به دو گروه همسان تقسیم شدند. تمرین های هوازی شامل ۸ هفته تمرین هوازی با شدت ۵۵ تا ۶۵ درصد حداکثر ضربان قلب و هر هفته سه جلسه بود. ۲۴ ساعت قبل از شروع دوره تمرینی و پس از پایان آخرین جلسه تمرینی از آزمودنی ها خون گیری به صورت ناشتا صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون های t مستقل و وابسته استفاده شد (۰۵/۰=α). نتایج نشان داد که ۸ هفته تمرین هوازی اثر معنی داری بر افزایش واسپین دارد با وجود این اثر معنی داری بر ویسفاتین، PAI-۱، SAA، شاخص های قندی و نیمرخ چربی ندارد. براساس نتایج مطالعه حاضر ۸ هفته تمرین هوازی اثر معنی داری بر افزایش واسپین دارد، ولی بر بهبود عوامل خطرزای قلبی عروقی دیگر از قبیل ویسفاتین، PAI-۱، SAA، شاخص های قندی و نیمرخ چربی ندارد، از این رو به افراد غیرورزشکار و میانسال توصیه می شود که برای کنترل عوامل اثرگذار بر سلامت قلبی عروقی خود به فعالیت های ورزشی هوازی با شدت و یا مدت متفاوت تری از مطالعه حاضر بپردازند.

کلیدواژه ها:

aerobic training ، vaspin ، visfatin ، PAI-۱ ، SAA ، glycemic indexes ، lipid profile. ، تمرین هوازی ، واسپین ، SAA PAI-۱ ، ویسفاتین ، شاخص های قندی ، نیمرخ چربی.