تغییرات بیان ژنهای تنش حرارتی آبسنگهای مرجانی توده ای Porites harrisoni در خلیج فارس

آبسنگهای مرجانی تنها بخش کوچکی از اقیانوسها را پوشش میدهند، اما نسبت به سایر زیستگاه ها دارای تنوع زیستی بیشتری میباشند. این اکوسیستمهای دریایی نسبت به تغییرات فیزیکی و شیمیایی محیطی بسیار آسیب پذیر هستند. گرمایش فزاینده ی آبهای اقیانوسی گاهی از تحمل فیزیولوزیکی آبسنگهای مرجانی فراتر رفته و موجب اختلال در عملکرد مرجانها و جلبک همزیستشان میگردد. این پدیده باعث اتلاف انرژی مرجان ها و کاهش پوشش مرجانی میشود. در این مطالعه تغییرات بیان ژنهای پروتئین های شوک حرارتی و ژن آپوپتوز مرجانهای توده ایPorites harrisoni ، که در مرداد ماه در اوج دمای روزانه و همزمان با جزر محلی در نزدیکی جزیره هنگام جمع آوری شدند، برر سی گردید. به منظور ارزیابی توان سازش پذیری این گونه مرجانی نسبت به تنش دمایی، بخشهای کوچکی از کلنی های سالم از آبهای عمیق و نسبتا سرد به آبهای کم عمق منتقل شدند. سطوح بیان ژنها با استفاده از روش PCR ریل تایم ارزیابی گردید. افزایش قابل ملاحظه ی بیان پروتئینهای شوک حرارتی در پاسخ به تنش گرمایی، به عنوان مهمترین مکانیزم دفاعی مشخص شد. کاهش چشمگیر بیان ژن مسیر آپوپتوز در نمونه های آزمایش سازشپذیری مشاهده گردید که این امر مبین سازگاری مرجانهای عمیق با محدوده تغییرات دمایی در مناطق پر ا سترس آب کم عمق میبا شد. نتایج این مطالعه نشان داد که مرجانهای مورد مطالعه نسبت به گونه های مشابه در سایر مناطق حاره ای و نیمه حاره ای دارای مقاومت بالاتری در برابر استرس دمایی هستند. از این رو آنها را میتوان در گروه مرجانهای بسیار مقاوم در برابر استرس حرارتی طبقه بندی کرد. استفاده از این گونه مرجانی در آبهایی که مرجانهای بومیشان در معرض انقراض میباشند، به عنوان یک راهکار کلیدی به منظور حفظ اکوسیتمهای مرجانی پیشنهاد میگردد.

کلیدواژه ها:

گرمایش جهانی ، بیان ژن ، پروتئین شوک حرارتی ، آپوپتوز ، سازگاری