بررسی خصوصیت جذب آب بتن زیستی (بتن خودترمیم شونده توسط باکتری)

در طول سنین مختلف بتن بر اثر پارامترهای گوناگون، ترکهای ریز در داخل و سطح بتن وجود می آیند. روشهای متعددی جهت ترمیم این ترکها توصیه شده، از جدیدترین روشها، بیوبتن نوعی بتن خودترمیمکننده میباشد که جهت ترمیم ترکهای ایجاد شده به کمک باکتریها طراحی شده است. در این پژوهش با به کارگیری دو روش از باکتری اسپورزای Bacillus pasteurii به منظور ترمیم ترکها ومنفذهای داخلی بتن استفاده شد. در روش اول (تزریق) هنگام تهیه بتن از ۱۰، ۲۰، ۳۰ و۴۰ درصد وزنی آب ترکیب سوسپانسیون آب و باکتری به عنوان جایگزین آب به کار برده شد. همچنین در روش دوم (تلقیح) سوسپانسیون خود باکتری بصورت مستقیم به ترکها تزریق شد. سپس در هر دو روش مقدار جذب آب نمونه های بتن، در سنین۷ ، ۲۸ و۹۰ روز مورد آزمایش قرار گرفته بود، با نمونه های بدون باکتری (شاهد) مقایسه شد. نتایج بررسی نشان داد در روش تزریق در تمامی سنین تغییرات معنیداری نسبت به شاهد مشاهده نشد. در روش تلقیح، در سنین هفت و ۲۸ روزه جذب آب نمونه ها نسبت به شاهد کاهش نشان داد که کمترین جذب آب در نمونه ۲۰ درصد سوسپانسیون باکتری مشاهده شد، که احتمالا به دلیل رشد باکتری و ایجاد رسوب کلسیتی در نواحی ITZ و IZ باشد که کریستالهای کلسیم منافذ نواحی را پر کرده و مانع نفوذ آب شده و در نتیجه جذب آب کاهش یافته است.

کلیدواژه ها:

باکتری ، بتن زیستی ، ترمیم ترک ، جذب آب