مقایسه اثر سایتوتوکسیک مشتقات الاژیک اسید روی سلول های HT-۲۹

اسید الاژیک، یک فنل طبیعی با فعالیت های دارویی ارزشمند، اغلب در میوه ها ، سبزیجات و آجیلها یافت میشود. اورولیتین ها متابولیتهای اصلی اسید الاژیک هستند که در شرایط in vitro و in vivo اثرهای شیمیایی و ضد سرطانی دارند. سرطان روده بزرگ در میان پنج بدخیمی شایع در جهان است .تلاشهای زیادی برای معرفی ترکیبات جدید و موثرتر در برابر سلولهای سرطانی تهاجمی روده بزرگ انجام شده است. در مطالعه حاضر، ما اثرات urolithin A، B و فرم متیله شده urolithin A (mUA)، را به ترتیب بر سلولهای سرطانی روده بزرگ انسان ارزیابی و مقایسه کردیم. پس از سنتز UA ، UBو mUA ، سلول های HT-۲۹، یک رده سلول سرطانی روده بزرگ انسان، با افزایش غلظت این سه عامل برای چهار روز متوالی تیمار شدند. گفتنی است، تیمار شاهد ۰,۴ DMSO بود. برای ارزیابی زنده ماندن سلول ها، از آلامار بلو استفاده شد و تراکم نوری سلولها در ۶۰۰ نانومتر اندازه گیری شد. تعیین میزان زنده ماندن سلول ۹۶ ساعت پس از تجویز ۱۰ میکرومولار UA ، UBو mUA نشان داد که به ترتیب ۶۹ ، ۹۱ و ۱۰۰ سلول ها زنده بودند.با توجه به غلظت ۲۰ میکرومولار، زنده ماندن سلولها به ترتیب برای UA، UB و mUA بهترتیب ۷۲، ۸۵، و ۹۸ محاسبه شد. علاوه براین، پس از ۹۶ساعت تیمار با ۴۰ میکرومولار UA ، UB و mUA ، ماندگاری سلول به ترتیب ۷۲، ۶۰ و ۹۶ بود. بالاترین اثرات سیتوتوکسیک ۴ روز پس از تیمار با۸۰ میکرومولار UA، UBو mUA دیده شد، زیرا زنده ماندن سلول به ترتیب به ۵۶، ۵۰ و ۶۷ کاهش یافت. به طور خلاصه، یافته های فعلی نشان دادکه در غلظت های <۸۰ میکرومولار، UA باعث اثرات سمی بیشتری در مقایسه با سایر مشتقات اسید الاژیک داشت. اگرچه، تحقیقات بیشتری برای تایید نتایج ما در سایر رده های سلول سرطانی روده بزرگ مورد نیاز است.

کلیدواژه ها:

الاژیک اسید ، اورولیتین ، سرطان روده بزرگ ، سایتوتوکسیسیتی